ബ്രഹ്മപുത്രനായ ഭൃഗുവിന്‍റെ പൗത്രനായ മൃകണ്ഡുവിന് സന്താനഭാഗ്യമില്ലാതെ വന്നപ്പോള്‍ മുത്തച്ഛനായ ഭൃഗുവിനോട് പരിഹാരത്തെക്കുറിച്ച് അന്വേഷിച്ചു. മഹാദേവനെ ഭജിക്കാന്‍ അദ്ദേഹം ഉപദേശിച്ചു.
പരമശിവനെ പൂജിച്ച മൃകണ്ഡുവിനോട് മഹാദേവന്‍, "പതിനാറാം വയസ്സില്‍ മരിക്കുന്ന സല്പുത്രനെ വേണോ അതോ ദീര്‍ഘായുസ്സുള്ള മടിയനും അവിവേകിയുമായ ഒരു പുത്രനെ വേണോ" എന്ന് ചോദിച്ചു.
അവിവേകിയും മടിയനുമായ ഒരു പുത്രനെ ഏതെങ്കിലും മാതാപിതാക്കള്‍ ആഗ്രഹിക്കുമോ? വിവേകിയായ മകനെ മതിയെന്ന് മൃകണ്ഡു മഹാദേവനോട് അപേക്ഷിച്ചു.
അവര്‍ക്ക് ഒരു മകന്‍ ജനിച്ചു. 'മാര്‍ക്കണ്ഡേയന്‍' എന്നവന് പേരുമിട്ടു. ശൈശവത്തില്‍ത്തന്നെ സര്‍വ്വ വിദ്യകളും അവന്‍ പഠിച്ചു. സകലവേദങ്ങളിലും ഗുരുക്കന്മാരെപ്പോലും അതിശയിപ്പിക്കുന്ന പാടവം പുലര്‍ത്തി. ഗുരുക്കന്മാരെ അവന്‍ വളരെയധികം സ്നേഹിക്കുകയും ബഹുമാനിക്കുകയും ചെയ്തു.
എന്നാല്‍ അവന്‍റെ മരണകാലം അറിയാവുന്ന മാതാപിതാക്കള്‍ നിത്യവും കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ദിവസങ്ങള്‍ തള്ളിനീക്കി. ഒരു ദിവസം മാതാപിതാക്കള്‍ കരയുന്നതുകണ്ട മാര്‍ക്കണ്ഡേയന്‍ കാര്യങ്ങള്‍ ചോദിച്ചുമനസ്സിലാക്കി. തന്‍റെ മാതാപിതാക്കളെ ദു:ഖത്തിലേയ്ക്ക് തള്ളിവിടാതിരിക്കാനായി അവന്‍ ശിവനെ തപസ്സുചെയ്തു.
മാര്‍ക്കണ്ഡേയന്‍റെ പതിനാറാം വയസ്സില്‍ കാലന്‍റെ ദൂതന്മാര്‍ വന്നപ്പോള്‍ കണ്ട കാഴ്ച, ശിവലിംഗത്തെ ആലിംഗനം ചെയ്ത് ശിവമന്ത്രങ്ങള്‍ ഉരുക്കഴിക്കുന്ന മാര്‍ക്കണ്ഡേയനെയാണ്. മാര്‍ക്കണ്ഡേയന്‍റെ ജീവനെടുക്കാതെ അവര്‍ തിരിച്ചുപോയി. ഈ വിവരമറിഞ്ഞ കാലന് മാര്‍ക്കണ്ഡേയന്‍റെ ജീവനെടുക്കാന്‍ നേരിട്ട് എത്തിച്ചേര്‍ന്നു.
ശിവലിംഗത്തെ ആലിംഗനം ചെയ്ത് ജീവനുവേണ്ടി യാചിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന മാര്‍ക്കണ്ഡേയനെ കാലനും ഒന്ന് നോക്കി. പിന്നെ കാലപാശം മാര്‍ക്കണ്ഡേയനുനേരേ വീശിയെറിഞ്ഞു. മാര്‍ക്കണ്ഡേയന്‍റെ തലയും ഒപ്പം ശിവലിംഗവും കാലപാശത്തിനുള്ളിലായി.
ക്രോധഭാവത്തോടെ ശിവന്‍ ഇറങ്ങിവന്നു. "എന്‍റെ പ്രിയഭക്തനെ വധിക്കാനാണോ നിന്‍റെ ശ്രമം? ബ്രഹ്മ-വിഷ്ണു ദേവന്മാര്‍ പോലും നമിക്കുന്ന എന്‍റെ നേരെയും കാലപാശം പ്രയോഗിച്ച നിന്‍റെ അന്ത്യം ഇന്നാണ്" എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് മഹാദേവന്‍ തന്‍റെ ത്രിശൂലം കാലന് നേരേ പ്രയോഗിച്ചു. കാലന് ഭസ്മമായി.
ശേഷം, അതിരറ്റ ഭക്തിയില്‍ സന്തോഷവാനായ ഭഗവാന്‍ മാര്‍ക്കണ്ഡേയനെ "നിത്യവും പതിനാറ് വയസ്സുകാരനായി, അമരനായി നീ ജീവിക്കും" എന്ന് പറഞ്ഞ് അനുഗ്രഹിച്ചു.
അന്നുമുതല്‍ ശിവനെ 'മൃത്യുഞ്ജയന്‍' എന്നും വിളിച്ചുതുടങ്ങി.
No comments:
Post a Comment