കടല്‍പ്പാമ്പുകളെക്കൂടി ഉള്‍പ്പെടുത്തിയാല്‍ കേരളത്തില്‍ നാലു പാമ്പുകളില്‍ ഒന്നിന് എന്ന തോതിലേ വിഷമുള്ളു. കടിച്ചത് വിഷമില്ലാത്ത പാമ്പാവാനുള്ള സാധ്യത ഗണ്യമാണെന്ന് ഇതില്‍ നിന്നു മനസ്സിലാക്കാം. ഈ വിഷപ്പാമ്പുകള്‍ക്കിടയിലാണെങ്കില്‍ മനുഷ്യരെ കൊല്ലാന്‍ കെല്‍പുള്ളവരായി അഞ്ചു പേരെ ഉള്ളൂ: കരിനാടന്‍, മൂര്‍ഖന്‍, വെളളിക്കെട്ടന്‍, ചേനത്തണ്ടന്‍, ചുരുട്ടമണ്ഡലി. മറ്റു വിഷപ്പാമ്പുകള്‍ കടിച്ചാല്‍ വിഷലക്ഷണങ്ങള്‍ ഏറെക്കുറെ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടേക്കാമെങ്കിലും ദഷ്ടന്‍ മരിക്കുകയില്ല. ഈ അഞ്ചു ഭയങ്കരന്മാരില്‍ കരിനാടന്റെ താമസം വനാന്തരങ്ങളിലാകയാല്‍ ബാക്കി നാലെണ്ണത്തെ മാത്രമേ കാര്യമായി എടുക്കേണ്ടതുള്ളു. കടിക്കുന്നത് ഏറിയ കൂറും ഈ പാമ്പുകളാണെന്നു തന്നെ വെയ്ക്കുക. എന്നാലും മരണസാധ്യത വിചാരിക്കുന്നത്ര അധികമില്ല. പാമ്പിനു വേണ്ടത്ര ആരോഗ്യം ഉണ്ടായില്ലെന്നു വരാം. ആരോഗ്യം കുറഞ്ഞാല്‍ വിഷവും കുറയും. കടിച്ച പാമ്പ് ചെറുതാണെന്നും വരാം. സാധാരണഗതിയില്‍, ചെറിയ പാമ്പിന് വിഷം കുറച്ചേ കാണൂ. ദഷ്ടനെ കൊത്തുന്നതിന്നു മുമ്പ് ഇരയെ പിടിക്കാന്‍ വിഷം ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു എന്നു വരാം. അങ്ങനെയാണെങ്കില്‍ വിഷം നന്നെക്കുറച്ചേ സ്റ്റോക്കുണ്ടാവാന്‍ സാധ്യതയുള്ളു. ആഞ്ഞുനിന്ന് സൗകര്യത്തില്‍ പല്ലുകള്‍ തറച്ചേല്‍പിക്കാന്‍ പാമ്പിനു കഴിഞ്ഞില്ലെന്നും കടിച്ചത് വസ്ത്രത്തിന്റെയോ, ഷൂവിന്റെയോ മേലെയായെന്നും വന്നു കൂടായ്കയില്ല. വിഷപ്പല്ലുകള്‍ ഇരയെ പിടിക്കുമ്പോഴോ മറ്റോ തീരെ പൊട്ടിപ്പോവുകയോ, മുറിയുകയോ ചെയ്തിട്ടുണ്ടാവാം. ഓരോ പാമ്പിന്റെയും വിഷം ഇത്ര മില്ലിഗ്രാം ദേഹത്തില്‍ കുത്തിവെയ്ക്കപ്പെട്ടാലാണ് മനുഷ്യന്‍ മരിക്കുക എന്നു കണക്കുണ്ട്. ആ അളവ് കുത്തിവെയ്ക്കാന്‍ ഉഗ്രവിഷപ്പാമ്പുകള്‍ക്കു പോലും മേല്‍പറഞ്ഞ കാരണങ്ങള്‍ നിമിത്തം പലപ്പോഴും കഴിയാതെ പോകുന്നു. വിഷത്തെ തടുക്കാന്‍ സ്വതേ ഒരു ശക്തി ദേഹത്തിനുണ്ട്. നല്ല ആരോഗ്യവും ഓജസ്സും സഹനശക്തിയും മനസ്സാന്നിധ്യവുമുള്ള ഒരു വ്യക്തിക്കാണ് കടിയേറ്റതെങ്കില്‍, മരിക്കാന്‍ സാധാരണഗതിയില്‍ വേണ്ടത്ര അളവു ചെന്നിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍ പോലും, മരണത്തെ തോല്‍പിച്ച് അയാള്‍ രക്ഷപ്പെട്ടേക്കും. ദഷ്ടന്റെ വലുപ്പത്തിനും പ്രാധാന്യമുണ്ട്. ദേഹവലുപ്പം കൂടുന്നതിനനുസരിച്ച് വിഷം കേറുന്നതിന്നു സമയം പിടിക്കും. വിഷപ്പാമ്പുകള്‍ കടിച്ചിട്ടും ചികിത്സയൊന്നും നടത്താതെ സുഖമായ കേസ്സുകളെക്കുറിച്ചു വിവരങ്ങള്‍ പുറത്തു വന്നിട്ടുണ്ട്. പ്രഥമചികിത്സ ചെയ്തില്ലെങ്കില്‍പോലും മരിക്കാന്‍ പത്തോ പതിനഞ്ചോ ശതമാനം സാധ്യതയേ ഉള്ളുവെന്ന് ഉറപ്പിക്കുക. യഥാവിധി പ്രഥമചികിത്സ ചെയ്താലോ മരണസാധ്യത തുച്ഛമത്രെ. വിഷചികിത്സയില്‍ വൈദ്യന്‍ ഉപയോഗിക്കുന്ന ഏതു മരുന്നിനേക്കാളും പ്രധാനം സ്വന്തം മനക്കരുത്താണ്.
കടിച്ചത് വിഷപ്പാമ്പു തന്നെയോ?
പാമ്പു കടിക്കുന്നത് മിക്കപ്പോഴും രാത്രിയില്‍ ഇരുട്ടത്തായതു കൊണ്ട് കടിച്ച പാമ്പ് ഏതാണെന്നു പറയുക എളുപ്പമല്ല. കടിച്ച പാമ്പിനെ കണ്ടാല്‍ തന്നെ അതു ഏതു ജാതിയില്‍ പെടുന്നു എന്നു പറയാന്‍ കഴിവുള്ളവരും ചുരുങ്ങും. കടി കൊണ്ട വേദനയിലും പരിഭ്രമത്തിലും അതിനെ കൊല്ലാനും തിരിച്ചറിയാനും സാധിച്ചുവെന്നു വരില്ല. വിഷമില്ലാത്ത പാമ്പും ചവിട്ടിയാല്‍ കടിക്കും. അതുകൊണ്ട് കടിവായ നോക്കിത്തന്നെ കടിച്ചതു വിഷപ്പാമ്പാണോ അല്ലയോ എന്നു നിശ്ചയിക്കാന്‍ സാധിക്കണം.
ഒന്നാമതായി സൂക്ഷിച്ചു നോക്കേണ്ടത് ഏറ്റ മുറിവുകളുടെ സമ്പ്രദായമാണ്. വിഷപ്പാമ്പുകളില്‍ മേലെ അണയില്‍ മുന്‍ഭാഗത്ത് അല്‍പം പിറകോട്ടു നീങ്ങി ഓരോ വശത്തും ഒരു വിഷപ്പല്ലാണല്ലോ സാധാരണയായി ഉള്ളത്. കൂര്‍ത്തു മൂര്‍ച്ചയേറിയ ഈ വിഷപ്പല്ലുകള്‍ക്കു മുമ്പില്‍ പല്ലുകളൊന്നുമില്ലാത്തതിനാല്‍, ഇത്തരം പാമ്പുകള്‍ കടിച്ചാല്‍ സൂചികൊണ്ടു കുത്തിയതുപോലുള്ള രണ്ടു അടയാളങ്ങള്‍ കാണും. അവ തമ്മിലുള്ള ദൂരം കടിച്ച പാമ്പിന്റെ വായയുടെ വലുപ്പത്തെ ആസ്പദിച്ചിരിക്കും. വിഷപ്പാമ്പുകള്‍ക്ക് മേലണയില്‍ വിഷപ്പല്ലുകള്‍ക്കു പിറകിലും കീഴണയിലും സാധാരണ പല്ലുകളുള്ളതിനാല്‍ അവയുടെ പാടുകളും കുറച്ചിടവിട്ട് പതിഞ്ഞു കൂടെന്നില്ല. വിഷമില്ലാത്ത പാമ്പുകള്‍ക്ക് മേലണയില്‍ മുന്‍ഭാഗത്തു പല്ലുകള്‍ കുറേയുള്ളതിനാല്‍ അവ കടിച്ചാല്‍ ധാരാളം പല്ലുകള്‍ തറയ്ക്കും; വിഷപ്പല്ലുകളെപ്പോലെ കൂര്‍ത്തവയല്ലാത്തതിനാല്‍ മുറിവ് പലപ്പോഴും ചിരകിയതുപോലിരിക്കും. വിഷപ്പാമ്പുകളുണ്ടാക്കുന്ന മുറിവ് കത്തിക്കുത്തിനെപ്പോലെ ആഴത്തില്‍ ഇറങ്ങിച്ചെല്ലുകയാണ് പതിവ്. വിഷപ്പാമ്പ് കടിച്ചാല്‍ രണ്ടു പല്ലുകളും തറയ്ക്കണമെന്നില്ല. വായയ്ക്കു വിസ്താരം പോരാഞ്ഞിട്ടും ആഞ്ഞുകൊത്തി തറപ്പിക്കാന്‍ സാധിക്കാഞ്ഞിട്ടും വിഷപ്പാമ്പ് ഏല്‍പിക്കുന്ന മുറിവുകളും ചിരകിയതു പോലെയാകാം.
രണ്ടാമതായി നോക്കേണ്ടത് കടിയേറ്റിടത്ത് നീറ്റല്‍ അനുഭവപ്പെടുന്നുണ്ടോ എന്നാണ്. സാധാരണഗതിയില്‍ അത്തരത്തിലുള്ള ഒരു മുറിവ് മുള്ളു തറച്ചോ മറ്റോ ആണ് ഉണ്ടായതെങ്കില്‍ അനുഭവപ്പെടാവുന്ന വേദന എല്ലാവര്‍ക്കുമറിയാം. വിഷം കടിവായില്‍ കടന്നിട്ടുണ്ടെങ്കില്‍ മാത്രമേ സഹിക്കാന്‍ വയ്യാത്ത നീറ്റല്‍ ഉണ്ടാകൂ. കുത്തിവെച്ച വിഷത്തിന്റെ സ്വഭാവം, അളവ് എന്നിവയെ ആസ്പദിച്ച് കടച്ചിലില്‍ ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകള്‍ കണ്ടേക്കും.
മുറിവു പറ്റിയാല്‍ രക്തം പുറത്തു വരും. പക്ഷേ കുറച്ചു നിമിഷങ്ങള്‍ക്കകം മുറിവായില്‍ രക്തം കട്ട പിടിക്കും. രക്തം മുറിവായിലൂടെ വാര്‍ന്നു പോകുന്നത് തടയുന്നത് ഈ കട്ടപിടിക്കലാണ്. വിഷമില്ലാത്ത പാമ്പാണ് കടിച്ചതെങ്കില്‍ കടിവായില്‍നിന്ന് ഊറി വരുന്ന രക്തം ഏതാനും നിമിഷങ്ങള്‍ക്കകം ഉറച്ച് ഇല്ലാതാവും. മറിച്ച് വിഷപ്പാമ്പാണ് കടിച്ചതെങ്കില്‍ മുറിവായില്‍ നിന്നു രക്തം മണിക്കൂറുകളോളം കിനിഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കും.
നാലാമത് ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട സംഗതി കടിയേറ്റിടം കരിവാളിക്കുന്നുണ്ടോ എന്നാണ്. ചെറിയൊരു മുറിവ് ദേഹത്തില്‍ പറ്റിയാല്‍ അതിനു ചുറ്റുമുള്ള സ്ഥലം കരിവാളിച്ചെന്നു വരില്ല. വിഷമില്ലാത്ത പാമ്പു കടിച്ചാലും അങ്ങനെ തന്നെ. കടികൊണ്ട ഭാഗം വീങ്ങുന്നതും വിഷലക്ഷണമാണ്. ഈ ലക്ഷണങ്ങള്‍ എല്ലാമോ, ഒന്നിലധികമോ കണ്ടാല്‍ കടിച്ചത് വിഷപ്പാമ്പാണെന്ന് ഉറപ്പിക്കാം.
പ്രഥമചികിത്സ
പാമ്പു കടിച്ചാല്‍ മൂന്നു സംഗതികള്‍ ഉടനടി ശ്രദ്ധിക്കുന്നത് വിവേകമായിരിക്കും. ഒന്ന്: ദേഹത്തില്‍ കുത്തിവെക്കപ്പെട്ട വിഷം ആകാവുന്നത്ര പുറത്തു കളയുക. രണ്ട്: വിഷത്തിന് രക്തത്തിലൂടെ സഞ്ചരിക്കാന്‍ ഇട നല്‍കാതിരിക്കുക. മൂന്ന്: വിഷത്തിന്റെ ശക്തിയെ ആന്റിവെനിന്‍ കുത്തിവെച്ച് ഇല്ലാതാക്കുക.
വിഷം നേരിട്ട് വലിയൊരു രക്തവാഹിനിയില്‍ പാമ്പു കുത്തിവെക്കുക എത്രയോ അപൂര്‍വ്വമാണ്. അങ്ങനെ സംഭവിച്ചാല്‍ അത് ദേഹത്തില്‍ പെട്ടെന്നു വ്യാപിക്കാനിടയായേക്കും. സാധാരണയായി തൊലിക്കടിയിലോ മാംസപേശികള്‍ക്കിടയിലോ ഉള്ള വസാതടങ്ങളിലാണ് വിഷം നിക്ഷേപിക്കപ്പെടുന്നത്. വസയിലൂടെ വിഷം പതുക്കെയേ വ്യാപിക്കൂ. ബദ്ധപ്പെട്ടു ഓടുകയോ കടിച്ച ഭാഗം അനക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയോ ചെയ്താല്‍ വിഷം ക്ഷണം കയറാനിടയാവും. അതുകൊണ്ട് കടിയേറ്റിടത്ത് വിശ്രമാര്‍ത്ഥം ഇരിക്കുകയോ കിടക്കുകയോ വേണം. കുത്തി വെക്കപ്പെട്ട ഉടന്‍ ചുറ്റുമുള്ള സെല്ലുകളെ വിഷം നശിപ്പിക്കാന്‍ തുടങ്ങുന്നു. ചെറിയ രക്തവാഹിനികളുടെ ഭിത്തി വിഷം വിലയിപ്പിക്കുന്നതു മൂലം അവയില്‍നിന്നു രക്തം പൊട്ടിയൊഴുകും. ഏതാനും നിമിഷങ്ങള്‍ ഈ നശീകരണക്രിയ തുടര്‍ന്നുപോയതിനുശേഷം മാത്രമേ വിഷം സിരകള്‍ വഴി ഹൃദയത്തിലേക്കും അവിടെ നിന്നു ദേഹത്തിന്റെ നാനാഭാഗങ്ങളിലേക്കും വ്യാപിക്കൂ. കടിയേറ്റതിനും വിഷം പൊതു രക്തസഞ്ചാരത്തില്‍ പെടുന്നതിനും ഇടയിലുള്ള ഈ നിമിഷങ്ങളെ ശരിക്കും പ്രയോജനപ്പെടുത്തുന്നതിലാണ് എല്ലാം കിടക്കുന്നത്.
വിഷത്തിന്റെ മേല്‍പോട്ടുള്ള ഗതി തടയുന്നതിന് കടിവായില്‍ നിന്ന് രണ്ടുമുതല്‍ നാലംഗുലം വരെ മുകളിലായി തൂവാലകൊണ്ടോ, റിബ്ബണ്‍ കൊണ്ടോ, ചരടു കൊണ്ടോ കെട്ടുക അല്‍പം വീതിയുള്ള കെട്ടാണ് എപ്പോഴും നല്ലത്. കെട്ട് ഒരു വിധം മാത്രം മുറുക്കിയാല്‍ മതി. ധമനികളില്‍ക്കൂടിയുള്ള രക്തപ്രവാഹത്തെയല്ല, വസയുടെ സഞ്ചാരത്തെയും സിരകളിലെ രക്തോട്ടത്തെയുമാണ് കെട്ടുകൊണ്ട് തടയേണ്ടത്. കെട്ട് നന്നെ മുറുക്കുകയും ആ നില ഏതാനും മണിക്കൂര്‍ തുടരുകയും ചെയ്താല്‍ കെട്ടിന്റെ കീഴെയുള്ള ഭാഗത്ത് രക്തസഞ്ചാരം നിലച്ച് പഴുപ്പു ഉണ്ടാവാനിടയാവും; ആ ഭാഗം ശസ്ത്രക്രിയ ചെയ്തു മാറ്റേണ്ടിയും വന്നേക്കും.
No comments:
Post a Comment