ഇന്ന് ശ്രീശങ്കരാചാര്യജയന്തി

 ചണ്ഡാളന്‍ തനിക്കു ഗുരുവാണെന്നു പ്രഖ്യാപിച്ച ശ്രീശങ്കരാചാര്യസ്വാമികള്‍

   

വിശ്വനാഥനായ ശ്രീ പരമേശ്വരന്റെ ദിവ്യസാന്നിദ്ധ്യത്താല്‍ പവിത്രമായ കാശീനഗരത്തില്‍ ശ്രീശങ്കരാചാര്യര്‍ തപസ്സുചെയ്യുന്ന കാലം. അപ്പോള്‍ അദ്ദേഹത്തിനു പത്തുവയസ്സുകഴിഞ്ഞിട്ടേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. ഗോവിന്ദയോഗിയുടെ ശിഷ്യനായ ആ മഹാപുരുഷന്റെ മഹത്വം പെട്ടെന്നുതന്നെ കാശീപുരനിവാസികള്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. പവിത്രമായ ഗംഗാനദിയില്‍ സ്‌നാനംചെയ്തു വിശ്വാഥനെ ദര്‍ശിക്കുന്നതിനായി വിദൂരങ്ങളില്‍ നിന്നുപോലും ജനങ്ങള്‍ ഒഴുകിയെത്തുന്നത് അവിടെ അന്നും പതിവായിരുന്നു. ഗഹനമായ ശാസ്ത്രവിഷയങ്ങളില്‍ അവഗാഹം നേടാനാഗ്രഹിക്കുന്ന വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുടെ ആശാകേന്ദ്രമായിരുന്നു ആ നഗരം. എന്തെന്നാല്‍ എല്ലാവിഷയത്തിലും പ്രാവീണ്യം നേടിയ പ്രഗല്‍ഭമതികളുടെ പ്രവര്‍ത്തനരംഗമായിരുന്നു അത്. അക്കാരണങ്ങളാല്‍ ആ പുണ്യനഗരിയില്‍ അക്കാലത്തും ജനത്തിരക്കിനു കുറവുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഏവരുടെയും ശ്രദ്ധാകേന്ദ്രമായിത്തീര്‍ന്ന ആചാര്യസ്വാമികളുടെ കീര്‍ത്തി തീര്‍ത്ഥാടകര്‍ പറഞ്ഞും വിദ്യാവിചക്ഷണന്‍മാര്‍ പ്രകീര്‍ത്തിച്ചും ഭാരതമെമ്പാടും അതിവേഗം പരന്നു. അദ്ദേഹത്തെ കാണുവാനും ആ പാദങ്ങളില്‍ നമസ്‌കരിക്കുവാനും ആ വാഗ്‌വൈഭവം കേള്‍ക്കുവാനും ശിഷ്യത്വം സ്വീകരിച്ചു പഠിക്കുവാനും അന്തേവാസിയായിത്തീര്‍ന്ന സന്യസിക്കുവാനുമൊക്കെയായി സാത്വികബുദ്ധികള്‍ കാശീനഗരത്തിലേക്ക് ഓടിയെത്തിത്തുടങ്ങി. യാത്രാസൗകര്യങ്ങള്‍ പേരിനുപോലും ലഭ്യമല്ലാതിരുന്ന അക്കാലത്തെ ബുദ്ധിമുട്ടുകളൊന്നും അവരുടെ ജ്ഞാനതൃഷ്ണയെ പ്രതിബന്ധിക്കാന്‍ പര്യാപ്തമായില്ല.

കാശിവിശ്വനാഥക്ഷേത്രത്തിനു സമീപമുള്ള ഇടുങ്ങിയ ഗലികളില്‍കൂടി ഗംഗാതീരത്തേക്കു പതിവുപോലെ ആചാര്യസ്വാമികള്‍ നടന്നുപോകുമ്പോഴാണ് അവിചാരിതമായി ഒരുനാള്‍ അതു സംഭവിച്ചത്. ഇടുങ്ങിയ ആ വഴി അടഞ്ഞുപോകുമാറ് ഭീമാകാരനായ ഒരു ചണ്ഡാളന്‍ വേട്ടനായ്ക്കള്‍ക്കൊപ്പം എതിരേ നടന്നുവരുന്നു. മാറിപ്പോകൂ… മാറിപ്പോകൂ… ആചാര്യസ്വാമികള്‍ ആജ്ഞാപിച്ചു. എന്നാല്‍ ആ ചണ്ഡാളനാകട്ടെ യാതൊരു കൂസലുമില്ലാതെ സ്വാമിയുടെ മുന്നില്‍ നിവര്‍ന്നു നിന്നുകൊണ്ട് ഏവരും കേള്‍ക്കുമാറ് ഇങ്ങനെ ചോദിച്ചു. ‘ അല്ലയോ സന്യാസി ശ്രേഷ്ഠാ അങ്ങ് മാറിപ്പോകാന്‍ ആജ്ഞാപിക്കുന്നത് ആരെയാണ്. ശരീരത്തെയാണോ ? അതോ ആത്മാവിനെയാണോ ? ശരീരത്തെ ആസ്പദമാക്കിയാണ് ഈ കല്‍പ്പനയെങ്കില്‍ അത് യുക്തിസഹമല്ലല്ലോ. ചണ്ഡാളനായ എന്റെ ശരീരവും ബ്രാഹ്മണനായ അങ്ങയുടെ ശരീരവും അന്നമയം തന്നെയാണ്. ഒരേ പദാര്‍ത്ഥം കൊണ്ടുനിര്‍മ്മിതമായ അവകളില്‍ ഭേദത്തിനു കാരണമില്ല. ആത്മാവിനോടാണ് മാറിപ്പോകാന്‍ പറയുന്നതെങ്കില്‍ അത് സര്‍വവ്യാപിയല്ലേ ? എന്നിലും അങ്ങയിലും എല്ലാറ്റിലും നിറഞ്ഞുനില്‍ക്കുന്ന ആ ചൈതന്യം എങ്ങോട്ടു മാറിപ്പോകാനാണ് ? എങ്ങനെ മാറാനാണ് ? മാറേണ്ട കാരണമെന്താണ് ? ‘

അദൈ്വത ദര്‍ശനത്തെ അനുഭവേദ്യമാക്കുന്ന മൗലികമായ ചോദ്യങ്ങളാണിവ. ശരീരം ആത്മാവ് എന്നീ രണ്ടുഘടകങ്ങള്‍ ഏതൊരു ജീവിയിലും കണ്ടെത്താം. ശരീരം നിര്‍മ്മിതമായിരിക്കുന്നത് പഞ്ചഭൂതങ്ങളാലാണ്. മനുഷ്യര്‍, മൃഗങ്ങള്‍, പക്ഷികള്‍, വൃക്ഷങ്ങള്‍ തുടങ്ങി സമസ്ത ചരാചരങ്ങള്‍ക്കും അവ പലതല്ല. ഒന്നുതന്നെയാണ്. അതിനാല്‍ അതിന്റെ പേരില്‍ ആരും അസ്പൃശ്യരാകുന്നില്ല. ആത്മാവാകട്ടെ സര്‍വചരാചരങ്ങളിലും ഒരേപോലെ വ്യാപിച്ചുനില്‍ക്കുന്നു. ആത്മാവ് ഒന്നുമാത്രമേ ഉള്ളൂ. പലതില്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അത് നിശ്ചലമാണ്. ആത്മാവിനു പോകാനും വരാനുമാകില്ല. ഒന്നു മാത്രമാകയാല്‍ അതിലും അസ്പൃശ്യത ആരോപിക്കാന്‍ സാദ്ധ്യമല്ല. സമസ്തചരാചരങ്ങളും ഒരേ ഒരു പരമാത്മാവില്‍ ഉണ്ടായി നില്‍ക്കുന്നവ മാത്രമാണ്, അതിനാല്‍ ആത്മാവ്് മാത്രമേ ഉള്ളൂ, അതുമാത്രമാണു സത്യമെന്ന അദൈ്വത ദര്‍ശനം ഈ ചോദ്യങ്ങളില്‍ പ്രതിദ്ധ്വനിക്കുന്നു.

ശിഷ്യന്‍മാരും ഭക്തന്‍മാരുമായി അനേകംപേര്‍ കണ്ടുംകേട്ടും നില്‍ക്കവേ ചണ്ഡാളന്റെ ഈ വിധമുള്ള ചോദ്യങ്ങള്‍ ധിക്കാരമായി മാത്രമേ മറ്റാര്‍ക്കായാലും തോന്നുകയുള്ളൂ. കോപം കൊണ്ട് ആളിക്കത്തുകയായിരിക്കും അതിന്റെ ഫലം. പക്ഷേ ശങ്കരാചാര്യസ്വാമികളില്‍  അതുളവാക്കിയത് അത്ഭൂതാനന്ദങ്ങളായിരുന്നു. കണ്ടുനിന്നവരെയെല്ലാം വിസ്മയത്തിലാക്കിക്കൊണ്ട് അദ്ദേഹം ചണ്ഡാളന്റെ പാദങ്ങളില്‍ ദണ്ഡനമസ്‌കാരം ചെയ്തു. ഇവിടെയാണ് നാം ആചാര്യസ്വാമികളുടെ മഹത്വം ദര്‍ശിക്കുന്നത്. മുന്നില്‍ നില്‍ക്കുന്ന ഈ ചണ്ഡാളന്‍ അദൈ്വതാനുഭവരസം പകര്‍ന്നുതന്ന ഗുരുവാണ് എന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ തുടര്‍ന്നുള്ള വ്യാഖ്യാനം. സമസ്ത ചരാചരങ്ങളിലും ഒരേ ഒരു ബ്രഹ്മവസ്തുവിനെ ദര്‍ശിക്കുന്ന വസ്തു ആരുതന്നെയായിരുന്നാലും അദ്ദേഹം ജന്മംകൊണ്ടു ചണ്ഡാളനായിരുന്നാലും ബ്രാഹ്മണനായിരുന്നാലും ഗുരുതന്നെയാണ് എന്നു തുടര്‍ന്നും ശ്രീ ശങ്കരാചാര്യസ്വാമികള്‍ പാടി.

ചണ്ഡാളോfസ്തു സതു ദ്വിജ്യോfസ്തു ഗുരുരി – 
                              ത്യേഷാ മനീഷാ മമ
എന്നവസാനിക്കുന്ന ശ്ലോകങ്ങള്‍ അദ്ദേഹം അപ്പോള്‍ ചൊല്ലി. അതാണ് പ്രസിദ്ധമായ മനീഷാ പഞ്ചകം.
എല്ലാപേരുടെയും മുന്നില്‍ വച്ച് ചണ്ഡാളപാദങ്ങളില്‍ നമസ്‌കരിച്ചുകൊണ്ട് ചണ്ഡാളകുലത്തില്‍ പിറന്ന അദ്ദേഹമാണ് ഗുരുവെന്ന് ഉദ്‌ഘോഷിച്ചിടത്താണ് ശ്രീശങ്കരന്‍ ജഗദ്ഗുരുവായിത്തീരുന്നത്. സര്‍വവിധത്തിലുമുള്ള ഉച്ചനീചത്വവിചാരങ്ങളുടെ ചങ്ങലക്കെട്ടുകളെയും പൊട്ടിച്ചെറിയാന്‍ കരുത്തുറ്റ മഹാമന്ത്രമാണ് ആചാര്യസ്വാമികളുടെ വാക്കുകള്‍. എല്ലാറ്റിലും അടങ്ങിയിരിക്കുന്ന ഏകത്വത്തെ ദര്‍ശിക്കാന്‍ ശ്രീശങ്കരസ്വാമികളുടെ ഈ അവതാര ജയന്തിദിനം നമുക്കു ശക്തിപകരട്ടെ. വിശ്വശാന്തിക്കുതകുന്ന സച്ചതിത്രമാണ് ആചാര്യസ്വാമികളുടെ ജീവിതം

ഇന്ന് ശങ്കരാചാര്യ ജയന്തി

ഇന്ന് ശങ്കരാചാര്യ ജയന്തി . കേരളം ശങ്കരാചാര്യ ജയന്തി എല്ലാ കൊല്ലവും തത്വജ്ഞാനദിനമായി ആചരിക്കുന്നു .

അജ്ഞാനത്തിന്‍റെ തമസ്സില്‍ ആണ്ടു പോയ ഭാരത ഭൂമിയെ ഒരു ജ്ഞാന സൂര്യനായ് പുനരുദ്ധരിച്ച ജഗദ്‌ഗുരു ശ്രീ ശങ്കരാചാര്യരുടെ ജന്മദിനം.
വ്യാസനും വാല്മീകിക്കും ശേഷം മനുഷ്യരാശിയുടെ ആദ്ധ്യാത്മികോദ്ദീപനത്തിന് ധാരാളം സംഭാവന നല്കിയ ജഗദ്‌ഗുരു ആയിരുന്നു ശങ്കരാചാര്യർ .
വേദാന്തതത്ത്വചിന്തയിലെ അദ്വൈത വിഭാഗത്തിന്റെ ഏറ്റവും അറിയപ്പെടുന്ന വക്താവായ ശങ്കരൻ നൂറ്റാണ്ടുകളായി ജൈനമതത്തിന്റെയും, ബുദ്ധമതത്തിന്റെയും വെല്ലുവിളി നേരിട്ടിരുന്ന യഥാസ്ഥിതിക ഹിന്ദുമതത്തിന് ഇന്ത്യയിൽ വീണ്ടും അടിത്തറ പാകിയ വ്യക്തിയാണ്.

അദ്വൈതസിദ്ധാന്തത്തിന് യുക്തിഭദ്രമായ പുനരാവിഷ്കാരം നൽകിയ ഇദ്ദേഹത്തെ ഭാരതം കണ്ടിട്ടുള്ളതിൽ വച്ച് ഏറ്റവും മഹാനായ ദാർശനികന്മാരിലൊരാളായി കണക്കാക്കുന്നു.

കേരളത്തിലെ കാലടിക്കടുത്ത് ജനിച്ചുവെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്ന അദ്ദേഹം തന്റെ പിതാവിന്റെ മരണശേഷം സന്ന്യാസിയായി.

പല വിശ്വാസമുള്ള തത്ത്വചിന്തകരുമായി ചർച്ചകളിലേർപ്പെട്ടുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം ഇന്ത്യ മുഴുവൻ സഞ്ചരിച്ചു. മുന്നൂറിലധികം സംസ്‌കൃതഗ്രന്ഥങ്ങളുടെ കർത്താവാണ്. ഇവയിൽ മിക്കവയും വേദസാഹിത്യത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വ്യാഖ്യാനങ്ങളാകുന്നു.

ശങ്കരകൃതികള്‍ മധുരമനോഹരങ്ങളാണ്; ആ വാങ്മയങ്ങള്‍ സംഗീതാത്മകങ്ങളാണ്. സര്‍വ്വതന്ത്രസ്വതന്ത്രനായ വാചസ്പതിമിശ്രന്‍ ‘ഭാഷ്യം പ്രസന്നഗംഭീരം’ എന്നാണ് ശാങ്കരഭാഷ്യത്തെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്.

തന്റെ സന്ദേശങ്ങൾ ഭാരതത്തിന്റെ നാനാദിക്കുകളിലും പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതിനായി ആദിശങ്കരൻ നാലു മഠങ്ങൾ സ്ഥാപിക്കുകയുണ്ടായി.

വടക്ക് ഉത്തരാഞ്ചലിലെ ബദരിനാഥിൽ സ്ഥാപിച്ച ജ്യോതിർമഠം, പടിഞ്ഞാറ് ഗുജറാത്തിലെ ദ്വാരകയിൽ സ്ഥാപിച്ച ദ്വാരകാപീഠം, കിഴക്ക് ഒറീസ്സയിലെപുരിയിൽ സ്ഥാപിച്ച ഗോവർദ്ധനമഠം, തെക്ക് കർണാടകയിലെ ശൃംഗേരിയിൽ സ്ഥാപിച്ച ശാരദാപീഠം എന്നിവയാണവ.

ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ നാലു മുഖ്യ ശിഷ്യന്മാരെ ഈ മഠങ്ങൾ നടത്തിപ്പിന് ഏൽപ്പിച്ചു എന്ന് ഹൈന്ദവ പുരാണം പറയുന്നു. സുരേശ്വരാചാര്യർ, ഹസ്താമലകാചാര്യർ, പദ്മപാദാചാര്യർ തോടകാചാര്യർ എന്നിവരാണവർ.

ശൃംഗേരിമഠ‍ം

തെക്ക്, മൈസൂരില്‍ തുംഗഭദ്രാനദീതീരത്ത് ശൃംഗേരിമഠ‍ം സ്ഥാപിച്ചു. സ്വശിഷ്യനായ സുരേശ്വരാചാര്യരെ ഭഗവത്പാദര്‍ അവിടത്തെ അധിപതിയായി വാഴിച്ചു. ഈ പരമ്പരയില്‍പ്പെട്ട സന്ന്യാസിമാരുടെ പേരിനോടൊപ്പം സരസ്വതി, ഭാരതി, പുരി എന്നിവയിലൊന്ന് ബിരുദമായി ഉണ്ടായിരിക്കും; ബ്രഹ്മചാരികള്‍ക്ക് ‘ചൈതന്യ’ ബിരുദവും കാണും. യജുര്‍വേദമാണ് അവരുടെ മുഖ്യവേദം. ‘അഹം ബ്രഹ്മാസ്മി’ എന്ന മഹാവാക്യമാണ് അവരുടെ അനുസന്ധാനവാക്യം. ദക്ഷിണേന്ത്യയുടെ അദ്ധ്യാത്മരക്ഷണം നോക്കിനടത്തേണ്ടത് ശൃംഗേരിമഠത്തിന്റെ ചുമതലയാകുന്നു.

ശാരദാമഠം

ദ്വാരകയില്‍ സ്ഥാപിതമായ ശാരദാമഠത്തിന്റെ അധിപനായി ഹസ്താമലകന്‍ എന്ന ശിഷ്യന്‍ നിയോഗിക്കപ്പെട്ടു. ‘തീര്‍ത്ഥന്‍’എന്നോ ‘ആശ്രമം’ എന്നോ ആയിരിക്കും ഈ മഠത്തിലെ സന്യാസിമാരുടെ നമോപാധി; ‘സ്വരൂപ’മെന്ന് ബ്രഹ്മചാരികള്‍ക്കും. ‘തത് ത്വം അസി’ എന്നതാണ് അവര്‍ക്കുള്ള മഹാവാക്യം. സാമവേദമാണ് അവരുടെ മുഖ്യാധ്യയനഗ്രന്ഥം. ഇന്ത്യയുടെ പശ്ചിമഭാഗത്തിന്റെ ആദ്ധ്യാത്മിക മേല്‍നോട്ടം ഈ മഠത്തിനാകുന്നു.

ജ്യോതിര്‍മഠ‍ം(ശ്രീമഠ‍ം)

ബദരിയില്‍ സ്ഥാപിച്ച മഠത്തിന് ജ്യോതിര്‍മഠ‍ം എന്നാണ് പേര്‍; ശ്രീമഠ‍ം എന്നും ഇതിനൊരു പേരുണ്ട്. തോടകാചാര്യരായിരുന്നു ഇവിടുത്തെ അധിപതി. ഗിരി,പര്‍വ്വതം, സാഗരം ഇവയാണ് ഈ മഠത്തിലെ സന്യാസിമാരുടെ നാമബിരുദങ്ങള്‍; ‘ആനന്ദ’ ബിരുദം ബ്രഹ്മചാരികള്‍ക്കും. അവര്‍ അഥര്‍വ്വവേദം അഭ്യസിക്കുന്നു.’അയം ആത്മാ ബ്രഹ്മ’എന്നതാണ് അവര്‍ക്കുള്ള മഹാവാക്യം. ഉത്തരേന്ത്യ ഈ മഠത്തിന്റെ ആദ്ധ്യാത്മികമണ്ഡലമാകുന്നു.

ഗോവര്‍ദ്ധനമഠ‍ം

കിഴക്ക് പുരിയില്‍ സ്ഥാപിതമായ മഠമാണ് ഗോവര്‍ദ്ധനമഠ‍ം. പദ്മപാദനായിരുന്നു അവിടത്തെ ആദ്യത്തെ അധിപതി. ‘വന’മെന്നോ ‘അരണ്യ’മെന്നോ ആയിരിക്കും അവിടുത്തെ സന്ന്യാസിമാരുടെ നാമബിരുദം. ‘പ്രകാശം’ എന്ന് ബ്രഹ്മചാരികളുടെയും. അവരുടെ മുഖ്യവേദം ഋഗ്വേദമാകുന്നു. ‘പ്രജ്ഞാനം ബ്രഹ്മ’ എന്ന മഹാവാക്യം കൊണ്ടാണ് അവര്‍ ദീക്ഷിതരാകുന്നത്. പൂര്‍വ്വേന്ത്യയിലെ ജനങ്ങള്‍ ഈ മഠത്തെയാണ് തങ്ങളുടെ അദ്ധ്യാത്മരക്ഷാകേന്ദ്രമായി കരുതിവരുന്നത്.

ഈ നാലു മഠങ്ങളില്‍ക്കൂടി ശ്രീശങ്കരാചാര്യസ്വാമികള്‍ സമഗ്രഭാരതത്തിന്റെയും അദ്ധ്യാത്മശ്രേയസ്സിനുവേണ്ട ഏര്‍പ്പാടുകള്‍ ചെയ്തു. ഈ മഠങ്ങളുടെ സമര്‍ത്ഥമായ ഭരണനിര്‍വ്വഹണത്തിന് ആവശ്യമായ നിയമങ്ങള്‍ ഉള്‍കൊള്ളുന്ന മഠാമ്നായം, മഹാനുശാസനം എന്ന രണ്ടു ഗ്രന്ഥങ്ങളും അദ്ദേഹം രചിച്ചു. ഈ മഠങ്ങളിലെ അധിപതികള്‍ അതതിടങ്ങളില്‍ സഞ്ചരിച്ച് ജനങ്ങളില്‍ ധര്‍മ്മശ്രദ്ധയും ആത്മബോധവും വളര്‍ത്തണമെന്നും ആചാര്യന്‍ അനുശാസിച്ചിട്ടുണ്ട്.

.ബ്രാഹ്മണ ദമ്പതികളായ ശിവഗുരുവിന്‍റെയും ആര്യാംബയുടെയും പുത്രനായി ക്രി.പി. 788 ൽ ജനിച്ച അദ്ദേഹം 32 വയസ്സു വരെ ജീവിച്ചിരുന്നതായി രേഖകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു