കമ്പടികളി (ഗോത്രകലാരൂപം)
ലോകത്ത് ഏതൊരു ജനതയ്ക്കും സ്വന്തമെന്ന് അവകാശപ്പെടാവുന്ന പൗരാണികമായ കലാരൂപ പാരമ്പര്യമുണ്ട് . മനുഷ്യകുലത്തിന്റെ ഏതൊരു കലയും അനേകം നൂറ്റാണ്ടുകളിലൂടെ പൂർവികർ ചിട്ടപ്പെടുത്തിയതാണവ. ഇന്ന് ലോകത്തിൽ പല തരത്തിലുള്ള കലാരൂപങ്ങളുണ്ടല്ലോ ? എങ്കിൽ ഈ കലകൾ നമുക്ക് സംഭാവന ചെയ്തത് ആദി ഗോത്ര ജനങ്ങളാണ്. സംഗീതം ,വാദ്യങ്ങൾ, ചിത്രകല, ആയോധന കല ഇങ്ങനെ പല കലകളുടെയും ഉറവിടം ഗോത്രസമൂഹങ്ങളിൽ നിന്നും ഉടലെടുത്തതാണ്.
പ്രാകൃത മനുഷ്യർ ജീവിതത്തിന്റെ മിക്ക സന്ദർഭങ്ങളിലും നൃത്തം ചെയ്തിരുന്നു. ഗോത്ര സംസ്കാരത്തിൽ ഈ ശേഷിപ്പുകൾ ഇന്നും തുടരുന്നു. ജനനം, മരണം ,വിവാഹം, തിരണ്ടുകല്യാണം , കാർഷികവൃത്തി ,നായാട്ട് ,യുദ്ധം, ഈശ്വരപ്രീതി ,ഉൽസവം, എന്നിങ്ങനെ ഓരോ ഘട്ടത്തിലും നൃത്തം അനിവാര്യമായിരുന്നു. എല്ലാ കലകളും മതാചാരങ്ങളി ലും വിശ്വാസങ്ങളിലും അനുഷ്ഠാനങ്ങളിലും അധിഷ്ഠിതമാണ് ഗോത്ര കലാരൂപങ്ങളെല്ലാം. മനുഷ്യവംശത്തിന്റെ കലകളുടെ ചരിത്ര അന്വേഷണം ചെന്നെത്തുന്നത് ഗോത്ര ജീവിതത്തിലും മാതൃദായ സംസ്കാരത്തിലുമാണ് ഗവേഷണഫലങ്ങൾ കാണിക്കുന്നത് .
ദ്രാവിഡ ദേശങ്ങളിലെ നാടൻ - നാടോടി ഗോത്രകലകൾക്കുമുള്ള സാദൃശ്യ വൈസാദൃശ്യങ്ങൾ നാം വേണ്ട വിധത്തിൽ ഇന്നോളം പഠിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. എല്ലാ ഗോത്രകലകളും പ്രാചീന ദ്രാവിഡ കലകളാണ്.
കേരളത്തിലെ ഗോത്ര കലകളിൽ ഭൂരിഭാഗവും അനുഷ്ഠാനകലകൾ ആണ്. ഗ്രാമം മൊത്തം ഐശ്വര്യ സമ്പന്നമാക്കാനും രോഗങ്ങളിൽനിന്ന് മോചിപ്പിക്കുവാനുമാണ് ഈ കലാരൂപങ്ങളിൽ പലതും അവതരിപ്പിക്കുന്നത് .
ഭാരതീയ കലകളെപ്പറ്റി പഠിക്കുന്നവർ ഉത്തരേന്ത്യൻ കലകൾ എന്നും ദക്ഷിണേന്ത്യൻ കലകൾ എന്നും വിഭജിക്കുന്നു . ഇതിന്റെ അടിസ്ഥാനപരമായ കാരണം. ആര്യ സംസ്കാരത്തെയും ദ്രാവിഡ സംസ്കാരത്തെയും കണക്കിലെടുത്താണ് അങ്ങനെ വിഭജിച്ചത് അത്. ആര്യന്മാരെക്കാൾ ശക്തരും പരിഷ്കൃതരും ആയിരുന്നു ദ്രാവിഡന്മാർ. ഇവിടെ ദ്രാവിഡ സംസ്കാരവും ദ്രാവിഡ കലകളും ആയിരുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നത്.
ദ്രാവിഡ കലകൾ ദക്ഷിണേന്ത്യൻ സംസ്ഥാനങ്ങളിലും തികഞ്ഞ വ്യക്തിത്തോടെ ഇന്നും തെളിഞ്ഞു കാണുന്നു.
രാമായണ കാലത്ത് ഇത് ശ്രീരാമന്റെ അഭിഷേകത്തിനും വസന്തോത്സവത്തിനും മറ്റും ഗോത്രവർഗങ്ങളുടെ നാട്യ സംഘങ്ങളും ഗായക സംഘങ്ങളും അയോധ്യയിൽ വന്നു രാജ വീഥികളിലൂടെ നൃത്തം ചെയ്തു പോയിരുന്നതായി വാല്മീകിരാമായണത്തിൽ പരാമർശമുണ്ട് . ഇതിൽനിന്നെല്ലാം മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് നാഗരിക കലകളും നാടൻ കലകളും തൊട്ടുരുമിത്തന്നെയാണ് ജീവിച്ചത് എന്നുതന്നെയാണ്.
ഗോത്ര സംസ്കാരങ്ങളുടെ കാലം മുതൽക്കേ കേരളത്തിന് വേറിട്ട കലാപാരമ്പര്യം സ്വന്തമായുണ്ടായിരുന്നു. ഗോത്ര കലകളിൽ നിന്നും മറ്റും സ്വാധീനം ഉൾക്കൊണ്ട് പിന്നീട് ഒട്ടനവധി കലാരൂപങ്ങൾ കേരളത്തിലുണ്ടായിട്ടുണ്ട് . "ക്ഷേത്രകലകൾ " അഥവ സവർണ കലകൾ എന്നറിയപ്പെടുന്ന കൂത്ത്, കൂടിയാട്ടം ,കഥകളി ,രാമനാട്ടം, കൃഷ്ണനാട്ടം , ഓട്ടൻതുള്ളൽ തുടങ്ങിയവ ഗോത്ര കലകളിൽ കളിൽ നിന്ന് കടമെടുത്തു ഇത് അവർക്കായി ചിട്ടപ്പെടുത്തിയവയാണ് ക്ഷേത്രകലകൾ എന്നറിയപ്പെടുന്ന കലാരൂപങ്ങൾ.
ഈ കലാരൂപങ്ങളുടെ പേര് പോലും ഗോത്ര കലാരൂപങ്ങളിലെ പേര് അതേപടി സ്വീകരിച്ചിട്ടുണ്ട് .ഉദാഹരണം പറയാം
1 ) "കൂടിയാട്ടം"എന്ന പേരിൽ "ആട്ടം" എന്നത് ഗോത്ര കലാരൂപങ്ങളിലെ പേര് തന്നെയാണ് . ഉദാഹരണം കരടിയാട്ടം ,മുടിയാട്ടം.
2) "കഥകളി" എന്ന പേരിൽ "കളി" എന്നത് ഗോത്ര കലാരൂപങ്ങളിലെ പേര് തന്നെയാണ് .ഉദാഹരണം കവരകളി ,മാൻകളി ,കമ്പടികളി.
3) "ഓട്ടൻ തുള്ളൽ "എന്ന പേരിൽ "തുള്ളൽ "എന്നത് ഗോത്ര കലാരൂപങ്ങളിലെ പേര് തന്നെയാണ് .ഉദാഹരണം തുള്ളൽ.( മലവേടരുടെ ബാധ ഒഴിപ്പിക്കൽ), മാൻ തുള്ളൽ.
4) " കൂത്ത്" എന്ന പേരിൽ പേരിൽ "കൂത്ത് "എന്നത് ഗോത്ര കലാരൂപങ്ങളിലെ പേര് തന്നെയാണ് .ഉദാഹരണം കളി കൂത്ത് ,വള്ളി കൂത്ത്.
കളി ,ആട്ടം ,കൂത്ത് ,തുള്ളൽ എന്നൊക്കെയാണ് ആദി ഗോത്ര കലാരൂപങ്ങൾ വ്യവഹരിക്കാറ്. പ്രാചീനമായ തമിഴ് പദമാണിവ. കൂത്ത് ,കളി ,ആട്ടം ,തുള്ളൽ എന്നിങ്ങനെ ആദി ഗോത്ര പേച്ചുകളിലാണ് തദ്ദേശിയ ലാവണ്യദർശനമുള്ളത്.
ഇന്ത്യയിലെയും കേരളത്തിലെയും സവർണ്ണ കലകൾ എല്ലാം അവർണ്ണ കലകളുടെ ചുവടുപിടിച്ച് വളർത്തി വേർപിരിച്ചാണ് ഈ കലകളുടെ എല്ലാം തുടക്കം ഗോത്രജനതയുടെ സംസ്കാരത്തിൽ നിന്നാണ്. യഥാർത്ഥത്തിൽ കലകൾ ഗോത്രജനതയുടെ സംഭാവനകളാണ്.
കമ്പടികളി ദ്രാവിഡ ദേശങ്ങളിൽ
കേരളത്തിന്റെ പ്രാചീന കലാരൂപങ്ങളിൽ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒന്നാണ് കമ്പടികളി. കമ്പിടി കളിയുടെ വിഭിന്ന രൂപങ്ങൾ കേരളത്തിലും ഇന്ത്യയുടെ പലഭാഗങ്ങളിലും നിലനിൽക്കുന്നുണ്ട് . ഇന്ത്യയുടെ പടിഞ്ഞാറൻ പ്രദേശങ്ങളിലെ "ദാൻഡിയ രാസ " തമിഴ്നാട്ടിലെ "കോലാട്ട"വും ആന്ധ്രയിലെ "കോലാമു "വും മറ്റു സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ ബംഗാൾ ,ഗുജറാത്ത് , മധ്യപ്രദേശ് ,മഹാരാഷ്ട്ര എന്നിവിടങ്ങളിലെ നാടോടി നൃത്തങ്ങളിലും (കമ്പടികളി)കോൽക്കളിയുടെ
സ്വാധീനം കാണാം.
കേരളത്തിൽ വിവിധ സമുദായക്കാർ കോൽക്കളി കളിക്കുന്നവരുണ്ട്. വയനാട്ടിലെ കുറുമർ,പണിയർ ,കണുവടിയർ, തച്ചനാടർ, കാടർ, കുറിച്യർ, കാട്ടുനായ്ക്കർ എന്നിവരും ഇടുക്കി ജില്ലയിലെ കാണിക്കാർ, ഊരാളി, മലയരന്മാർ എന്നിവരും കോൽക്കളി കളിക്കുന്നവരാണ്.
ഇന്ത്യയുടെ പുറത്തും കോൾ ക്കളികളുണ്ട് സ്പെയിൻ, ഇറ്റലി, ലിത്വാനിയ തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളിലാണവ.
കേരളത്തിലെ ഇസ്ലാം മതക്കാരും ക്രിസ്ത്യാനികളും ഹിന്ദുക്കളും കോൽക്കളി നടത്താറുണ്ട്. ഇവർ നടത്തുന്ന കോൽക്കളി കളെക്കാൾ പ്രാചീനത ഗോത്രജനതയുടെ കോൽക്കളി കൾക്കാണുള്ളത്. ഗോത്രവർഗ്ഗക്കാരുടെ കമ്പടികളി പാട്ടുകൾ ഏറ്റവും പഴക്കം ചെന്നവയാണ് പക്ഷേ മറ്റു വിഭാഗങ്ങളിലുള്ളവരുടെ കോൽക്കളിപ്പാട്ടുകൾക്ക് പ്രാചീനതയില്ല. മറ്റുള്ള വിഭാഗങ്ങളുടെ കമ്പടികളിയിൽ (കോൽക്കളി )അടവുകൾ കുറവാണ്. എന്നാൽ ഗോത്രവർഗ്ഗക്കാരുടെ കമ്പടികളിയിൽ അടവുകൾ ഏറെയുണ്ട്. ഗോത്രവർഗ്ഗക്കാരുടെ അടവും ചുവടും ചടുല താളങ്ങളും മിന്നൽ വേഗതയിലുള്ള തിരച്ചിലും മറിയിലും ഒഴിവും എല്ലാം അത്ഭുതപരമായ പ്രകടനങ്ങളാണ് കാഴ്ചവയ്ക്കുന്നത്. മറ്റ് മത വിഭാങ്ങളിലെക്കാൾ വ്യത്യസ്തമായ അടവുകൾ ഗോത്രവർഗ്ഗത്തിന്റ കോൽക്കളിയിൽ (കമ്പടികളി) കാണാൻ കഴിയും.
"കമ്പടികളി " എന്ന കലാരൂപം
ദൈവത്തിന്റെ സ്വന്തം നാടായ കേരളം വൈവിധ്യമാർന്ന ഒട്ടേറെ കലാരൂപങ്ങളുടെയും നാടാണ്. കേരളത്തിന്റെ നാനാഭാഗങ്ങളിലും പ്രചാരമുള്ള ഒരു വിനോദ കലയാണ് കമ്പടികളി. കോൽകളി, കോലടിക്കളി ,കമ്പടിക്കളി ,കമ്പ്കളി എന്നീ പേരുകളിലും ഈ കല അറിയപ്പെടുന്നു.
പ്രാകൃത ഗോത്ര മനുഷ്യൻ രൂപംനൽകിയ ഗോത്ര കലാരൂപങ്ങൾ ഒരേസമയം ഈശ്വര പൂജയും ജീവിത ആവിഷ്കാരവുമാണ്. ഗോത്ര സമൂഹത്തിലെ സാംസ്കാരിക ജീവിതരീതികളിൽ ജനന-മരണ വിവാഹം ,രോഗം ,കൗമാര ചടങ്ങുകൾ ,ഉർവ്വരത ഇങ്ങനെ ഗോത്ര ജീവിതത്തിൻറെ സമസ്ത സന്ദർഭങ്ങളിലും കലാസ്വാദനം ഉണ്ട്. ആനന്ദിക്കാനും ആഘോഷിക്കാനും കിട്ടുന്ന ഒരു അവസരവും മനുഷ്യർ പാഴാക്കാറില്ല ഈ സ്വഭാവ സവിശേഷത യിൽ നിന്നാണ് കലാരൂപങ്ങൾ രൂപപ്പെട്ടത് .
വേടഗോത്രവും കമ്പടികളിയും
വേടഗോത്ര ജനത പ്രാചീന കാലഘട്ടത്തിൽ പോരാളി വർഗ്ഗങ്ങൾ ആയിരുന്നു. അവരുടെ കുലത്തൊഴിൽ യുദ്ധവും കാർഷികവൃത്തിയും ആയിരുന്നു. ഒരു വിഭാഗം കാർഷികവൃത്തിയിലും യുദ്ധങ്ങളിലും ജീവിച്ചിരുന്നപ്പോൾ മറ്റ് ഒരു കൂട്ടർ ജീവൻ ഉപാധിയായി കൊള്ളയും നടത്തിയിരുന്നു.ഇവർ " മറവർ " എന്നും അറിയപ്പെട്ടു.ഈ പേര് ഉണ്ടാകാനുള്ള കാരണം മറഞ്ഞിരുന്നു യുദ്ധവും കൊള്ളയും ചെയ്യുന്നതിനാൽ ഈ വിഭാഗത്തെ മറവർ എന്ന് വിളിക്കപ്പെട്ടു.മറയൂർ (ഇടുക്കി ), മറവൻച്ചിറ, മറവൻങ്കോട് (കൊല്ലം). "മറവ " എന്ന് പേരു വരുന്ന സ്ഥലങ്ങൾ എല്ലാം പ്രാചീന കാലഘട്ടത്തിൽ ഈ മറവ വർഗക്കാർ താമസിച്ച സ്ഥലങ്ങൾ ആയതു കൊണ്ടാണ് ഈ പേര് വരാൻ കാരണം. സംഘം കൃതികളിൽ മറവരെയും വേടരെയും ഒരൊറ്റ വർഗമായാണ് വിവരിക്കുന്നത്. വേടഗോത്ര ജനതയുടെ യുദ്ധമുറ അഭ്യാസങ്ങളിൽ നിന്ന് ഉരുത്തിരിഞ്ഞ ഒരു കലാരൂപമാണ് കമ്പടികളി. പ്രാചീന കളരിപയറ്റിന്റെ ഓർമ്മ പുതുക്കുന്ന ആയോധനകല പ്രകടനമാണ് കമ്പടികളി. പഴയകാലത്ത് കമ്പടികളികൾ കളരിപ്പയറ്റിൽ ഉള്ള അഭ്യാസമുറകൾ തന്നെയായിരുന്നു നടത്തിയിരുന്നത്. ഇന്ന് ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന കളിക്കാരിൽ ആർക്കും തന്നെ വിസ്തരിച്ചിട്ടുള്ള കമ്പടികളിഭ്യാസ പ്രകടനം നടത്തുവാൻ സാധിക്കുകയില്ലെന്നുള്ളതാണ് സ്ഥിതി. കളരി വിദ്യയിലെ പയറ്റ് മുറകൾ വേടഗോത്ര ജനതയുടെ കോൽക്കളിയിൽ ധാരാളം കാണാൻ കഴിയും.
തെയ്യം ,തിറ, പടയണി , മുടിയേറ്റ് തുടങ്ങിയവയെല്ലാം എല്ലാം പ്രശസ്തങ്ങളായ അനുഷ്ഠാന കലാരൂപങ്ങൾ. ഈ ഗണത്തിൽ ഉള്ളവയാണ് വേടഗോത്രത്തിന്റെ കമ്പടി കളിയും. കാവുകളിലും അമ്പലങ്ങളിലും അനുഷ്ഠിച്ചു പോയിരുന്ന അനുഷ്ഠാനകലാരൂപമാണ് കമ്പടികളി. കണക്കനുസരിച്ചുള്ള പാട്ടും താളവും ചുവടുകളും ഒക്കെയുള്ള കമ്പടികളി അങ്ങേയറ്റം ശാസ്ത്രീയമായ കലാരൂപമാണ്.
പഴയകാലത്ത് വേടഗോത്ര ജനസമൂഹത്തിലുള്ളവർ എല്ലാപേരും ഒരു കാവിൽ ഒത്തുകൂടുകയും (കാവിലെ പ്രധാനപ്പെട്ട അധികാരികളായ ഏഴില്ലക്കാർ അല്ലെങ്കിൽ അഞ്ചില്ലക്കാർ). അവിടെ വെച്ച് വിവിധ ദേശങ്ങളിൽ നിന്ന് ഒത്തുകൂടി കൊണ്ട് ആഹാരം പാകം ചെയ്തു കഴിക്കുകയും രാത്രിയിൽ മലദൈവങ്ങളെയും കുല ദൈവങ്ങളെയും വിളിച്ചു വെച്ച് ആരാധന നടത്തിയശേഷം ഈ ദൈവങ്ങളെ പ്രീതിപ്പെടുത്തുവാൻ ആ കാവിൽ ഏഴ് ആണാക്കളിയും ഏഴ് പെണ്ണാക്കളിയും നടത്തപ്പെടുന്നു. വേടഗോത്രകലാരൂപങ്ങളായ കമ്പടികളി, ചാറ് കളി (കൊട്ടിപ്പാട്ട്), തട്ടും പരണകളി, പൂപ്പട വാരക്കം,മുടിയാട്ടം, പേ ക ളി, കഴവൻ കളി, മൊറം കളി, ചവുട്ട് കളി, കാളകളി, സീത കളി, വട്ടക്കളി, തുള്ളൽ തുടങ്ങിയ കലാരൂപങ്ങൾ സൂര്യനുദിക്കും വരെ പല കുടികളിൽ നിന്നെത്തിച്ചേർന്ന വൃദ്ധന്മാരും ചെറുപ്പക്കാരും മാറി മാറി ആഘോഷ പരിപാടികളിൽ പങ്കാളികളാകുന്നു. അതിനുശേഷം എല്ലാരും അവരവരുടെ ദേശങ്ങളിലേക്ക് പിരിഞ്ഞു പോകുന്നു.
പകലന്തിയോളം കാർഷിക പ്രവർത്തിയിൽ ഏർപ്പെട്ട ജീവിതരീതിയും പിന്നെയുള്ള സമയം എല്ലാം മറന്ന് വിവിധയിനം കളികളിൽ ഏർപ്പെടുന്ന ജീവിതരീതിയുമാണ് എല്ലാ ഗോത്ര സമൂഹത്തിനുള്ളതും. അതുപോലെയാണ് വേടഗോത്ര സമൂഹത്തിലുള്ളതും. അതുകൊണ്ട് ആർക്കും അധികം പിരിമുറുക്കമോ, സംഘർഷമോ അനുഭവപ്പെടാറില്ല. സഹോദരി സഹോദരസ്നേഹവും, ബന്ധു സ്നേഹവും, സ്വഗോത്ര സ്നേഹവും ഇതുമൂലം ഓരോരുത്തലും ഉടലെടുക്കുന്നു. എല്ലാവരും കൂടി ഒരുമിച്ച് ആടുകയും പാടുകയും ചെയ്യുന്നതുമൂലം ഒത്തിരിയേറെ ആഹ്ലാദകരമാണ് ഓരോ ഗോത്ര ജീവിതങ്ങളും . അവരുടെ സന്തോഷവും ഒരുമയും വ്യക്തി സ്നേഹം, കുടുംബസ്നേഹം ,സ്വ ഗോത്ര സ്നേഹം എല്ലാം ഈ കലാസ്വാദനങ്ങളിൽ ആണ്. വേടഗോത്ര സംസ്ക്കാരത്തിന്റെ ആണിക്കല്ലുകളാണ് കലാരൂപങ്ങൾ. സംസ്ക്കാരത്തെ ഒരുമിച്ച് ഒരു കുടക്കീഴിൽ നിർത്തിയിരുന്നതും ഗോത്രകലാരൂപങ്ങൾ ആയിരുന്നു.
പ്രാക്തനമായ ഒരു സംസ്ക്കാരത്തിന്റെ ശക്തമായ പ്രതിഫലനവും ഒരു ജനതയുടെ വിജ്ഞാനത്തിന്റെയും സൗന്ദര്യബോധത്തിന്റെയും വികാരവിചാരങ്ങളുടെയും തീക്ഷ്ണമായ ആവിഷ്ക്കാരം കൊണ്ടും അപൂർവ്വ ചാരുതകൊണ്ടും ഗോത്ര സംസ്ക്കാരത്തിന്റെ ലാളിത്യ സൗന്ദര്യങ്ങളുടെ സത്യമായ കലാചാരുതകൾ യുഗങ്ങൾ കടന്നു പോന്നിട്ടും ജനശ്രദ്ധ ആകർഷിച്ചു നില്ക്കുന്ന അനുഷ്ഠാന കലാരൂപമാണ് കമ്പടികളി.ഇന്നും പരമ്പരാഗതമായ ഈ കലാരൂപം അതിന്റെ പരിപൂർണ്ണ പരിശുദ്ധിയോടെ തന്നെ ഈ കലാരൂപം ചിലയിടങ്ങളിൽ അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുന്നുണ്ട്.
കമ്പടികളിയിലെ കളിയൊരുക്കം
വേനൽക്കാലത്ത് ഊരിൽ കളിയാശാന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ ശിഷ്യരും ഊര് വാസികളും രാത്രി കാലങ്ങളിൽ ഒത്ത് ചേരുന്നു
ആദ്യം നാക്കിലയിൽ ഒരു വിളക്ക് കത്തിച്ചു വെയ്ക്കും പിന്നീട് മുറുക്കാൻ വയ്ക്കുന്നു. ഒരു ഉരുൽ (നെല്ലു കുത്തുന്നത്)കളത്തിന് നടുക്ക് വെയ്ക്കും ഈ ഉരലിനോട് ചേർത്ത് മൂന്നടി നീളമുള്ള ഒരു കമ്പ് ചാരി വയ്ക്കുന്നു. ഈ കമ്പ് തലമുറതലമുറ കൈമാറി വരുന്നതാണ്. പിന്നീട് കളിക്കാനുള്ള കമ്പുകൾ വൃത്താകൃതിയിൽ ഉരുലിന് ചുറ്റും വെയ്ക്കുന്നു. അതിന് ശേഷം ശിഷ്യഗണങ്ങൾ കളിയാശാന്റെ കാൽതൊട്ടു വന്ദിക്കുന്നു. കുട്ടികൾ കളത്തിൽ കളിക്കാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പോടെ നില്ക്കുന്നു. പിന്നീട് ആശാൻ ശിഷ്യർക്ക് കമ്പുകൾ എടുത്ത് കൊടുക്കുന്നു. കമ്പ് കൊടുത്ത് കളിക്കാരെ വട്ടത്തിൽ നിർത്തിയ ശേഷം ആദ്യം ഗുരുവിനെയും പൂർവ്വികരെയും സ്മരിച്ചതിന് ശേഷം കളി തുടങ്ങുന്നു.( കളിക്കാരുടെ എണ്ണം ഇരട്ട സംഖ്യയിലായിരിക്കണം സാധാരണ എട്ട് മുതൽ പന്ത്രണ്ടു വരെ കളിക്കാർ വേണം)
വളരെക്കാലത്തെ പരിശീലനം കൊണ്ട് മാത്രമേ ഈ കളി വിജയകരമായി നിർവ്വഹിക്കാൻ സാധിക്കുകയുള്ളൂ. സൂക്ഷിച്ചു കളിച്ചില്ലെങ്കിൽ അപകട സാധ്യത വളരെ കൂടുതലാണ്. കളിക്കിടയിൽ പ്രധാനമായും ശരീരത്തലടിക്കിട്ടുന്നയിടങ്ങൾ കണ്ണിന്റെ പുരികത്തിൽ, നെറ്റിയിൽ, തലയ്ക്ക പിന്നിൽ, കൈവിരലുകളിൽ, കൈമുട്ട്, കാൽപ്പാദങ്ങളിൽ, കാൽമുട്ടിൽ തുടങ്ങിയ ശരീരത്തിന്റെ ഏത് ഭാഗത്ത് വേണമെങ്കിലും അടി കിട്ടും.പലപ്പോഴും കളിക്കിടയിൽ അബദ്ധത്തിൽ അടി കിട്ടുന്നവർ അസഹനീയമായ വേദന സഹിച്ച് കൊണ്ടു തന്നെ കളിപൂർത്തിയാക്കിയിരിക്കും. യാദൃശ്ചികമായി അടി കിട്ടിയാലും ആരും തന്നെ ഇടയ്ക്ക് വെച്ച് കളി നിർത്താറില്ല. ഇത് ഇവരുടെ മനോവീര്യത്തെയാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്.
"കളം "എന്ന വാക്ക്
കമ്പടികളി കളിക്കുന്ന സ്ഥലത്തെ "കളം " എന്നും കളരിത്തറയെന്നും പറയുന്നു. കളം, കളപ്പുര, നെൽക്കളം എന്നീ പദങ്ങൾ കാർഷിക സംബന്ധിയാണ്. നെൽക്കറ്റ കൊയ്തുമെതിച്ചിരുന്ന സ്ഥലമാണ് നെൽക്കളം, നെൽക്കളത്തിൽ വെച്ച് കാർഷിക ദേവതയായ " അമ്മ" യെ പൂജിച്ചിരുന്നതിനാൽ "കള"ത്തിന് അമ്മദൈവത്തിന്റെ "കുടിയിരുപ്പം സ്ഥലം " എന്ന അർത്ഥം സിന്ധിച്ചു. കളത്തിൽ വെച്ച് അമ്മ രൂപത്തെ എഴുത്തുകാരും (കളമെഴുത്ത് ) പാടിസ്തുതിക്കുകയും (കളംപാട്ട്) ചെയ്യുക എന്നായിരുന്നു അമ്മദൈവാരാധനയുടെ മറ്റൊരു രൂപം.കാർഷിക സംസ്ക്കാരത്തിൽ രൂപപ്പെട്ട കളം എന്ന വാക്ക് കാർഷിക ജനതയുടെ കലാരൂപങ്ങൾ അരങ്ങേറുന്ന ഇടങ്ങളിൽ അമ്മദൈവ സങ്കല്പം കല്പിച്ചു പോരുന്നു അതിനാൽ അവരുടെ കലാപ്രകടനവേദിയെ "കളം " എന്ന് പേര് പറഞ്ഞു പോരുന്നു.
ഏഴാം കളരിയിലെ "പൊങ്കാല "
കമ്പടികളിയിലെ ഒരു പ്രധാനച്ചടങ്ങാണ് "ഏഴാം കളരി " എന്ന ചടങ്ങ്. രാത്രിയിൽ പൊങ്കാലയിട്ട് ശിഷ്യരും ഊരിലെ കുടുംബങ്ങൾക്കും ഒരുപോലെ പങ്കിട്ട് കഴിക്കുന്നു. ശിഷ്യഗണങ്ങളുടെ കമ്പ് കൊടുക്കൽ ചടങ്ങ് അരങ്ങേറ്റം എല്ലാം ഈ ദിവസമാണ്.
ലോകത്തെവിടെയും ഉത്സവങ്ങൾ അരങ്ങേറുന്നത് കാർഷിക വിളവെടുപ്പുകാലത്താണ്. അവയാകട്ടെ സമൂഹത്തിന്റെ ഭക്ഷണോത്സവങ്ങളായിരുന്നു താനും. ഇന്നും ഈ രീതിക്ക് വലിയ മാറ്റങ്ങളൊന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല. വേടഗോത്രത്തിന്റെ കലാരൂപങ്ങൾ അരങ്ങേറുന്നത് ഈ വിളവെടുപ്പ് സമയങ്ങളിൽ ആയിരിക്കും.
ഗോത്രകലാരൂപമായ കമ്പടികളിയിലെ ഒരു ചടങ്ങാണ് ഏഴാം കളരി ഈ ചടങ്ങിലാണ് പൊങ്കാല നടത്തപ്പെടുന്നത്.ഈ ചടങ്ങിന് ആദിമ ഗോത്ര സമൂഹത്തിന്റെ അവശിഷ്ടമായാണ് സാമ്യമുള്ളത്. മാതൃദായ ക്രമത്തിലെ കൂട്ടായ്മയുടെയും ബോധത്തിന്റെയും പ്രതീകമാണ് കാർഷികോത്സവങ്ങളിലെ സമൂഹസദ്യകൾ അഥവാ പൊങ്കാല കൊയ്തെടുത്ത ധാന്യങ്ങളും കൃഷി ചെയ്തുണ്ടാക്കിയ ഫലങ്ങളും അമ്മദൈവത്തിന് നേദിക്കുന്നു. കാവിൽ പാചകം ചെയ്യുന്ന ആഹാരം പ്രസാദമായി ഒന്നിച്ചിരുന്ന് ദക്ഷിക്കണമെന്നായിരുന്നു ആചാരം. പ്രാചീന മനുഷ്യന്റെ കൂട്ടായ്മയെ നിലനിർത്തിയിരുന്നത് അവരുടെ സമൂഹ ഭക്ഷണമായിരുന്നു. ഈ ഗോത്ര സമൂഹങ്ങളുടെ ആ പിൻതുടർച്ചയാണ് ഉത്സവപ്പറമ്പുകളിലെ സമൂഹ ഭക്ഷണവും ക്ഷേത്രങ്ങളിലെ ഊട്ടുപുരകളും ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ പൊങ്കാലയിടലും.ഏഴാം കളരിയിലെ പൊങ്കാല ഗോത്ര സംസ്ക്കാരത്തിന്റെ ഒരു കാർഷികാനുഷ്ഠാനമാണ്. അത് അനുഷ്ഠിക്കാൻ വീട്ടുമുറ്റത്തോ പറമ്പിലോ നെൽപ്പാടത്തോ എവിടെ വെച്ചു വേണമെങ്കിലും പൊങ്കാലയിടാം. ഈ ഗോത്ര സംസ്ക്കാരത്തിന്റെ അനുഷ്ഠാനമാണ് ഇന്ന് ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ നടത്തുന്ന പൊങ്കാലയിടൽ.പ്രാചീന കാർഷിക സമൂഹങ്ങളിലെങ്ങും നിലനിന്നിരുന്ന "പുത്തരി യൂണുത്സവ "മാണ്.പൊങ്കാല ഗോത്രവർഗത്തിന്റെ അമ്മ ദൈവാരാധനയാണ്. അടുത്തകാലം വരെ " പൊങ്കാല " ക്ഷേത്ര കേന്ദ്രിതങ്ങളായിരുന്നില്ല. കാർഷിക ദേവതയായ അമ്മയ്ക് കുടിയിരിക്കാൻ ക്ഷേത്രങ്ങളുണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നതാണ് അതിനു കാരണം. അമ്മയെ കാവുണർത്തി പ്രസാദിപ്പിക്കുമ്പോൾ കാർഷികാഭിവൃദ്ധിയും ഗ്രാമജീവിത സൗഖ്യവും ഉണ്ടാകുന്നു എന്നാണ് ഗോത്ര ജനതയുടെ വിശ്വാസം.
"രാവി"ന്റെ പ്രത്യേകത.
ആദി ഗോത്ര ജനതയുടെ കലാരൂപങ്ങൾ എല്ലാം തന്നെ രാത്രി കാലങ്ങളിലാണ് അരങ്ങേറിയിരുന്നത്.പല മാന്ത്രികാനുഷ്ഠാനങ്ങളും രക് തോപാസനകളും രാത്രിയിലാണ് അരങ്ങേറുന്നത്. ആദിമകാലത്തോളം ഈ രാത്രി പ്രതീകങ്ങൾക്ക് പഴക്കമുണ്ട്. കറുത്ത ദിക്കിൽ നിന്നുള്ള സൂര്യന്റെ ഉദയത്തെയും സൂര്യൻ അസ്തമിക്കുമ്പോൾ ഇരുൾ പരക്കുന്നതും ഇരുളിൽ നിന്നും സൃഷ്ടിയുണ്ടായി എന്ന സങ്കൽപ്പവും നിഗൂഢതകൾ നിറഞ്ഞ കാലമായതിനാൽ രാത്രി പ്രധാനപ്പെട്ട കാലമായി തിരഞ്ഞെടുത്തു. രാത്രി അബോധ മനസിന്റെ/ പ്രാചീന മനസിന്റെ കളിക്കളവുമാണ് ദിവ്യ ജനനങ്ങളും വെളിച്ചപ്പാടുകളുമെല്ലാം സംഭവിക്കുന്നത് ഇരുളിലാണെന്നാണ് ഗോത്ര വിശ്വാസം. രാത്രി കാലം വെളിച്ചപ്പാടിന്റെയും വെളിച്ചപ്പെടലിന്റെയും കാലമായതിനാൽ അമ്മദൈവോത്സവങ്ങളും പ്രസാദിപ്പിക്കലും എല്ലാം ആഘോഷിക്കുന്നത് ഇരുളിലായി. അതു കൊണ്ട് തന്നെ വേടഗോത്രത്തിന്റെ എല്ലാ കലാരൂപങ്ങളും കമ്പടികളിയുൾപ്പെടെ അവതരിപ്പിക്കുന്നത് രാത്രി കാലങ്ങളിലാണ്.
കമ്പടി കളിയും ചന്ദ്രദിനവും
വെളുത്ത വാവിൽ അല്ലെങ്കിൽ കറുത്ത വാവിൽ അവസാനിക്കുന്നതാണ് മിക്ക ഗോത്രവർഗകലകളും. വേടഗോത്രവർഗക്കാരുടെ കലാരൂപമായ കമ്പടികളി തുടങ്ങുന്നതും അത്തം ഉദിക്കുന്ന ദിവസം മുതലാണ്.(ചന്ദ്രൻ ഉദിക്കുന്നതിനെ അത്തം ഉദിക്കൽ, പറ ഉദിക്കൽ എന്നെല്ലമാണ് വേടഗോത്ര സമൂഹത്തിലുള്ളവർ പറയുന്നത് ). എന്തുകൊണ്ടാണ് ചന്ദ്രൻ ഉദിക്കുന്ന ദിനങ്ങളിൽ മാത്രം ആരംഭം തുടങ്ങുന്നത് ? അതിനുള്ള കാരണം ഇതാണ്.
1) വേടഗോത്ര സമൂഹത്തിൽ ചന്ദ്രൻ (ചന്നിരൻ) ഒരു പ്രധാന ദേവതയാണ്.( വേടഗോത്രത്തിലെ മുതിർന്നവർ ചന്ദ്രന്റെ പിറ കണ്ടാൽ ഇവർ ചന്ദ്രനെ ഭക്തിപൂർവ്വം തൊഴുത് നില്ക്കാറുണ്ട് )
2) വേടഗോത്ര സമൂഹത്തിൽ ചന്ദ്രന്റെ ഐതിഹ്യ, പുരാണ വാമൊഴി കഥകൾ പ്രചാരമുണ്ട്.
3) വേടഗോത്രത്തിന്റെ അനുഷ്ഠാന കലാരൂപമായ പൂപ്പട വാരക്കത്തിൽ കളം മെഴുത്തിൽ വരയ്ക്കപ്പെടുന്നത് യക്ഷിയും ചന്നിരനും ആണ്.
4) വേടഗോത്ര സമൂഹത്തിൽ കാലഗണനയായി കാണുന്നത് ചന്ദ്ര മാസത്തെ ആസ്പദമാക്കിയാണ്.
മേൽ സൂചിപ്പിച്ചവ ചേർത്ത് വായിച്ചാൽ വേടഗോത്ര സമൂഹത്തിൽ ചന്ദ്രന്റെ പ്രാധാന്യത്തെയാണ് ചൂണ്ടിക്കാണിക്കപ്പെടുന്നത്.
പ്രാചീന കാർഷിക സമൂഹങ്ങളിൽ ചന്ദ്രൻ സ്ത്രൈണ സത്തയും മാതൃബിംബവുമായിരുന്നു. ഗോത്രസമൂഹങ്ങളിൽ എല്ലാം ചന്ദ്രൻ സ്ത്രീ പ്രതീകമായിരുന്നു. (പുരുഷകേന്ദ്രീകൃത മതത്തിലെ പുരോഹിത വർഗ്ഗമാണ് ചന്ദ്രനെ പുരുഷനായി ചിത്രീകരിക്കപ്പെട്ടത്)
ചന്ദ്രനെ സ്ത്രീ പ്രതീകമായി ആരാധിച്ചത് വേടഗോത്ര സമൂഹം മാത്രമല്ല. മറ്റു പല സ്ഥലങ്ങളിൽ ഉള്ളവരും ചന്ദ്രനെ സ്ത്രീ പ്രതീകമായി സങ്കൽപിച്ച് ആരാധിച്ചിരുന്നു. അവ താഴെ ചേർക്കുന്നു.
1 ) ഭാരതീയ ജ്യോതിഷത്തിൽ ചന്ദ്രൻ സ്ത്രീ പ്രതീകമാണ് . മാതാവായാണ് ജ്യോതിഷത്തിൽ ചന്ദ്രനെ കണക്കാക്കുന്നത്. ഒരു ആളിന്റെ ജാതകം ബലം ആണോ അല്ലയോ എന്ന് നിർണയിക്കുന്നത് ഈ ചന്ദ്രന്റെ മാതൃസ്ഥാനം നോക്കിയാണ്.
മാതൃ കാരനായ ചന്ദ്രനാണ് ഭാരതത്തിലെ "ഔഷധീശൻ " എന്ന കാര്യം ഓർക്കുക. സ്ത്രീ പ്രാമാണ്യം ഉണ്ടായിരുന്ന ഗണ ജീവിതത്തിൽ ചികിത്സയുടെയും ഔഷധങ്ങളുടെയും അധിപതി മാതാവ് ആയിരുന്നു.
2) മുസ്ലീങ്ങളുടെ മാസ നിർണയവും മതപരമായ അനുഷ്ഠാനങ്ങളുടെ ആചരണവും ചാന്ദ്ര മാസത്തെ ആസ്പദമാക്കിയാണ് ഇന്നും നിർവഹിച്ചു പോരുന്നത്. ഇസ്ലാമിന്റെ വ്യാപനത്തിന് മുമ്പ് അറേബ്യയിൽ ചാന്ദ്രദേവതയായ "ഉസ്സാ " (AI uzza) യെ കല്ലിന്റെ രൂപത്തിൽ ആരാധിച്ചിരുന്നു. മെക്കയിലെ "കാഅബ " പഴയ ചന്ദ്ര ശിലയാണെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു.
4) ബാബിലോണിയയിൽ ചാന്ദ്ര മതം പ്രചരിപ്പിച്ചിരുന്നു .ബാബിലോണിയൻ ദേവതയായ "ഇസ്താർ " ചാന്ദ്രദേവതയാണ്.ഇസ്താറിനെ ഭൂ മാതാവായും ആരാധിച്ചിരുന്നു.
5 ബ്രസീലിലെ ടുപ്പിസ് (Tupis ) വർഗം ചാന്ദ്രമാതാവിനെ ( Mother moon) സസ്യ മാതാവായി(plant Mother) കരുതുന്നു .
പ്രാചീന ഗോത്ര കാർഷിക സമൂഹങ്ങളിൽ ചന്ദ്രൻ പൊതുവേ സ്ത്രൈണസത്തയും മാതൃബിംബവുമായിരുന്നു .സ്ത്രൈണതത്വത്തെ (Female Principle) പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന ചന്ദ്രന്റെ വൃദ്ധിക്ഷയങ്ങൾ ജനനമരണങ്ങളെയും പ്രകൃതിയുടെ പൂത്തുതളിർക്കലി നെയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു. സമുദ്രം, ജലം ,ഫലഭൂയിഷ്ഠത, സ്ത്രീകളുടെ പ്രജനശക്തി, കാമം, മതിഭ്രമം, തീവ്രമായ വൈകാരികാവസ്ഥ തുടങ്ങിയവയുടെ പ്രതീകമാണ് ചന്ദ്രൻ. പ്രാചീന ഗോത്ര കാർഷിക സമൂഹങ്ങളിൽ സൂര്യനും ചന്ദ്രനും സ്ത്രൈണസത്തകളും
മാതൃബിംബങ്ങളുമാ.പ്രകൃതിയെയും ജീവജാലങ്ങളെയും ജനിപ്പിക്കുന്ന മഹാ മാതാവായിരുന്നു സൂര്യൻ . എങ്കിലും കാർഷികവൃത്തിയിൽ ഏർപ്പെട്ടിരുന്ന ജനവിഭാഗങ്ങൾക്കിടയിൽ (ആദിവാസി - ദലിത് സമൂഹം) ചന്ദ്രാരാധനയ്ക്കാണ് പ്രാചീനത.
വിള ഭൂമിയുടെ ഫലസമൃദ്ധി യെയും സ്ത്രീയുടെ ആർത്തവ പ്രജനന പ്രക്രിയകളെയും ബന്ധപ്പെടുത്തി ആദ്യം ഉണ്ടായ കാലഗണന ചാന്ദ്രവർഷമാണ്. ചന്ദ്രന്റെ വൃദ്ധിക്ഷയങ്ങൾ പൂർണമാക്കുന്ന 28 ദിവസങ്ങളാണ് ഒരു ചന്ദ്രമാസം . അങ്ങനെ 13 ചന്ദ്രമാസങ്ങൾ തികയുന്നത് ഒരു ചന്ദ്രവർഷം.
ഇന്ത്യയിലെയും കേരളത്തിലെയും ഓരോ ആദിമ ഗോത്ര സമൂഹങ്ങൾ ചന്ദ്രൻ ദിനങ്ങളിൽ കലാപ്രകടനങ്ങൾ നടത്താനുള്ള വേദിയാകാൻ ഉണ്ടായ പ്രധാന കാരണങ്ങൾ മേൽപ്പറഞ്ഞ വസ്തുതകൾ ആണ് .വേടഗോത്ര സമൂഹവും ചന്ദ്ര ദിനങ്ങളിൽ കലാരൂപങ്ങൾ അരങ്ങേറുന്നത് ഈ കാരണത്താലാണ്.
ഉപസംഹാരം
വേടഗോത്ര സമൂഹത്തിൽ നൂറ്റാണ്ടുകളിലൂടെ ഇവരുടെ കലാരൂപങ്ങൾ ഒന്നൊന്നായി നഷ്ടപ്പെട്ടു കൊണ്ട് ഇന്ന് വിരലിലെണ്ണാവുന്ന കലാരൂപങ്ങൾ മാത്രമേ ഉള്ളൂ . പല പ്രാചീന കലകളും കാലഹരണപ്പെട്ടു പോയെങ്കിലും കമ്പടികളിയും, മുടിയാട്ടവും, സീത കളിയും, തട്ടും പരണകളിയും, തുള്ളലും ഇപ്പോഴും നിലനിൽക്കുന്നു.
മറ്റ് പല കലകൾക്കും ഏർപ്പെട്ട ദുര്യോഗം തന്നെയാണ് കമ്പടികളിയ്ക്കും സംഭവിച്ചിട്ടുള്ളത് . അതിപ്രാചീനമായ ഈ കലാരൂപം നാമാവശേഷമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് എന്ന് വളരെ ഖേദകരമാണ്. ഇന്ന് ഇവരുടെ കമ്പടികളി കമ്പുകൾ പല വീടുകളുടെ മച്ചുകളിൽ പുരാവസ്തുക്കളായി വിശ്രമിക്കുകയാണ് .ഇന്ന് കമ്പടി കളിയുടെ പ്രഗത്ഭരായവർ കുറച്ചു പേരെ ജീവനോടെ അവശേഷിക്കുന്നുള്ളൂ അവരുടെ കാലശേഷം ഈ കലാരൂപം വേടഗോത്രത്തിന്റെ മറ്റ് കലാരൂപങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടത് പോലെ നശിക്കാനിടയായിരിക്കുകയാണ്. ഈ കലാരൂപം മൃതമാവാതിരിക്കണമെങ്കിൽ ഇപ്പോൾ ഇതിനെക്കുറിച്ചുള്ള പഠനങ്ങൾ ഉണ്ടാകേണ്ടിയിരിക്കണം. ഇവയ്ക്ക പ്രോത്സാഹനവും ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ട്.
2019-5-11.
