പു തിയ അദ്ധ്യയന വർഷത്തിനു തുടക്കം കുറിച്ചുകൊണ്ട് സംസ്ഥാനത്തെ വിദ്യാലയങ്ങളിൽ വെള്ളിയാഴ്ച നടന്ന പ്രവേശനോത്സവത്തിൽ ദൃശ്യമായ വർണപ്പൊലിമയും ആവേശവും ഏറെ ശ്രദ്ധേയമായിരുന്നു. കുട്ടികളാണ് ഓരോ കുടുംബത്തിന്റെയും നാളത്തെ സമ്പത്തെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞുകഴി‌ഞ്ഞുവെന്നതിന്റെ തെളിവായി വേണം പ്രവേശനോത്സവത്തിനെത്തിയ രക്ഷിതാക്കളുടെ അപൂർവസംഗമത്തെ കാണാൻ. ഉണ്ണാൻ വകയില്ലെങ്കിലും മക്കളെ നല്ല നിലയിൽ പഠിപ്പിച്ച് ഉന്നതങ്ങളിലെത്തിക്കണമെന്ന ആഗ്രഹമില്ലാത്തവർ കുറവായിരിക്കും. കുട്ടികളെ പഠിപ്പിക്കാൻ ഇത്രയധികം കഷ്ടപ്പെടുന്ന ഒരു ജനവിഭാഗം കേരളത്തിന്റെ പ്രത്യേകതയാണെന്ന് പറയാം.
പ്രവേശനോത്സവത്തിന്റെ സംസ്ഥാനതല ഉദ്ഘാടനം നെടുമങ്ങാട് ഗവൺമെന്റ് സ്കൂളിൽ നിർവഹിച്ചുകൊണ്ട് മുഖ്യമന്ത്രി പിണറായി വിജയൻ നൽകിയ ഉപദേശം കുട്ടികളെക്കാൾ ഓർമ്മയിൽ സൂക്ഷിക്കേണ്ടത് രക്ഷിതാക്കളാണ്. പഠനകാര്യങ്ങളിൽ മാത്രം കുട്ടികളെ തളച്ചിടുന്ന പുത്തൻ പ്രവണതയെയാണ് പരോക്ഷമായി മുഖ്യമന്ത്രി തള്ളിപ്പറഞ്ഞത്. കുട്ടികളെ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും തിരിയാൻ സമ്മതിക്കാതെ സദാ നേരവും പുസ്തകങ്ങളുടെ മുമ്പിൽ പിടിച്ചിരുത്തുന്നവർ ധാരാളമാണ്. മക്കൾ ഏതുവിധവും പഠിച്ചുനന്നാവട്ടെ എന്ന കേവലമായ ആഗ്രഹം മാത്രമാണ് അതിനു പിന്നിലുള്ള വികാരം. ഇത്തരത്തിൽ പുറംലോകം കാണാൻ അവസരം നൽകാതെ പിടിച്ചിരുത്തി പഠിപ്പിക്കുന്ന കുട്ടി മാതാപിതാക്കൾ ആഗ്രഹിക്കുന്ന തരത്തിൽ ഉയരങ്ങൾ കീഴടക്കുമെന്നതിന് ഉറപ്പൊന്നുമില്ല. എങ്കിലും സമൂഹത്തിൽ നിലനിൽക്കുന്ന സാഹചര്യങ്ങൾ അവരെ അതിനു നിർബന്ധിക്കുന്നു എന്നതാണ് ശരി. വിജ്ഞാന സമ്പാദനത്തെക്കാൾ വിവരസമ്പാദനം വഴി തൊഴിൽ വിപണിയിൽ മത്സരക്ഷമത നേടുക എന്നതാണല്ലോ പൊതുവേ കണ്ടുവരുന്ന പ്രവണത. കുട്ടികൾ പ്രകൃതിയെയും സഹജീവികളെയും അടുത്തറിഞ്ഞു തന്നെ വളരേണ്ടവരാണെങ്കിലും പഠന സമ്മർദ്ദങ്ങൾ പലർക്കും പ്രത്യേകിച്ചും നഗരവാസികൾക്ക് അതിന് അവസരം നൽകുന്നില്ലെന്നതാണ് യാഥാർത്ഥ്യം. മുൻകാലങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് കുട്ടികളെ വഴിതെറ്റിക്കാനും ചതിക്കുഴികളിൽ പെടുത്താനും വീടിനു പുറത്ത് ധാരാളം അവസരങ്ങൾ കാത്തിരിക്കുമ്പോൾ മക്കളുടെ കാര്യത്തിൽ ആവശ്യത്തിലേറെ ഉത്കണ്ഠാകുലരാകുന്ന രക്ഷിതാക്കളെ കുറ്റം പറയാനാവില്ല.
വീടുകഴിഞ്ഞാൽ കുട്ടികളുടെ സ്വഭാവരൂപീകരണത്തിൽ മുഖ്യസ്ഥാനം വിദ്യാലയത്തിനായ സ്ഥിതിക്ക് അവിടത്തെ സാഹചര്യങ്ങൾ കുട്ടികളുടെ നാനാതരത്തിലുള്ള വളർച്ചയ്ക്ക് അനുരൂപമാകേണ്ടത് ആവശ്യമാണ്. പൊതുവിദ്യാലയങ്ങളുടെ ഭൗതികവും ബൗദ്ധികവുമായ സാഹചര്യങ്ങൾ മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നതിന് സർക്കാർ വലിയ പ്രാധാന്യം നൽകുന്നത് അതുകൊണ്ടാണ്. ഓരോ വിദ്യാലയവും മികവിന്റെ കേന്ദ്രമായി വളരണമെന്ന ലക്ഷ്യം അത്ര എളുപ്പമല്ലെങ്കിലും ആ വഴിക്കുള്ള ശ്രമം തുടങ്ങിയതു നല്ല കാൽവയ്പാണ്. വിവരസാങ്കേതിക വിദ്യയിലധിഷ്ഠിതമായ പഠന സമ്പ്രദായങ്ങൾ ഏർപ്പെടുത്തുന്നതു കൊണ്ടുമാത്രം കുട്ടികളെ ഉന്നതശ്രേണികളിലെത്തിക്കാനാവില്ല. സാങ്കേതിക ജ്ഞാനം ആർജ്ജിക്കുന്നതിനൊപ്പം നല്ല സന്താനങ്ങളായിത്തീരാനുള്ള സ്വഭാവസിദ്ധി കൂടി അവരിൽ വളർത്തിയെടുക്കേണ്ടതുണ്ട്. സമൂഹത്തിലും നാട്ടിലും നല്ല പൗരന്മാരാകാൻ ഓരോ വിദ്യാർത്ഥിക്കും കഴിയണം. വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ യഥാർത്ഥലക്ഷ്യം പൂർത്തീകരിക്കുന്നത് അപ്പോഴാണ്. പാഠപുസ്തകങ്ങളിൽ നിന്നു ലഭിക്കുന്ന അറിവുപോലെ പ്രധാനമാണ് ജീവിതാനുഭവങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള പാഠങ്ങളും.
പൊതുവിദ്യാലയങ്ങൾക്കുള്ള സ്വീകാര്യത വളരെയധികം വർദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണിപ്പോൾ. സർക്കാർ സ്കൂളിൽ പഠിച്ചാലും ഏറ്റവും ഉയർന്ന മാർക്ക് വാങ്ങാമെന്നുവന്നതോടെ സ്വാശ്രയ സ്കൂളുകളിലേക്കുള്ള ഒഴുക്ക് കുറഞ്ഞുതുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. ഈ അനുകൂല സ്ഥിതി നിലനിറുത്തണം. ഉന്നതനിലയിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന സർക്കാർ എയ്ഡഡ് സ്കൂളുകളിൽ സീറ്റ് നേടാൻ വലിയ തിരക്കാണിപ്പോൾ. കുട്ടികളുടെ കുറവുകാരണം പൂട്ടുവീഴാൻ കാത്തിരിക്കുന്ന നൂറുകണക്കിന് സ്കൂളുകളുണ്ട്. അദ്ധ്യാപകരും സർക്കാരും അദ്ധ്യാപക സംഘടനകളുമൊക്കെ അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് കുരുതികൊടുത്ത വിദ്യാലയങ്ങളാണിവ.
പത്തും പന്ത്രണ്ടും ക്ലാസുകളിൽ എല്ലാകുട്ടികൾക്കും എ പ്ലസ് ലഭിക്കുംവിധം പഠന നിലവാരം ഉയ‌ർത്തുക എന്നതാണ് സർക്കാർ ലക്ഷ്യം. കണ്ണടച്ചു മാർക്കിട്ട് ഈ ലക്ഷ്യം കൈവരിച്ചതുകൊണ്ടായില്ല. വിദ്യാലയങ്ങളിലെ ഭൗതിക സാഹചര്യങ്ങളും അദ്ധ്യയന നിലവാരവും ഗണ്യമായി ഉയരേണ്ടതുണ്ട്. അദ്ധ്യാപകരുടെ സമീപനത്തിലും വേണം കാതലായ മാറ്റങ്ങൾ. എ പ്ലസ് നേടി സ്കൂളിൽ നിന്നിറങ്ങുന്നവർക്ക് തുടർപഠനത്തിനുള്ള സൗകര്യങ്ങൾ വേണം. യോഗ്യതനേടി പുറത്തുവന്നാൽ അവരെ മുഴുവൻ ഉൾക്കൊള്ളാൻ പാകത്തിൽ തൊഴിൽമേഖലകൾ വിപുലമാകണം. കൂടുതൽ തൊഴിലവസരങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കണമെങ്കിൽ നാനാതരത്തിലുള്ള തൊഴിൽശാലകൾ ഉയർന്നുവരണം. ഒരു ശൃംഖലയിലെന്നപോലെ കോർത്തിണക്കി സൃഷ്ടിച്ചെടുക്കേണ്ട കാര്യമാണിതൊക്കെ. പഠനരംഗത്തെ വൈവിദ്ധ്യത്തോടൊപ്പം തൊഴിൽ രംഗത്തും വേണം വിവിധ മേഖലകളിലുള്ളവരെ ഉൾക്കൊള്ളാനുള്ള വിപുല സംവിധാനങ്ങൾ.
No comments:
Post a Comment