അമ്മ പുറത്തെവിടെയോ പോയതാണ്, കൈയിൽ മിഠായിയോ പലഹാരമോ വാങ്ങി പെട്ടെന്നു തന്നെ വരും, കുറച്ചു ദിവസങ്ങളായി അമ്മയുടെ വരവും കാത്തിരിക്കുന്ന രണ്ടു കുരുന്നുകളാണ് കണ്ണീർ നനവുമായാത്ത പേരാമ്പ്ര ചോമ്പാടയിലെ പുതുശേരി വീടിന് ഇത്തിരിയെങ്കിലും ജീവൻ പകരുന്നത്. പ്രിയപ്പെട്ട അമ്മ ഇനി ഒരിക്കലും വരില്ലെന്ന് അഞ്ചു വയസുകാരൻ റിഥുലിനും രണ്ടു വയസുകാരൻ സിദ്ധാർത്ഥിനും ഇപ്പോഴുമറിയില്ല. ഇത്രയും ദിവസം അമ്മയെ കാണാതിരുന്നിട്ടേയില്ല. അതുകൊണ്ടു തന്നെ ഇടയ്ക്ക് എല്ലാവരോടും അമ്മ എപ്പോൾ വരുമെന്ന ചോദ്യം ആവർത്തിക്കും. എന്തു പറയണമെന്നറിയാതെ കണ്ണു നനഞ്ഞു നിൽക്കുകയായിരിക്കും ആ നിഷ്‌കളങ്കമായ അന്വേഷണം കേട്ടിരിക്കുന്നവർ.
കവിൾ നിറയെ പൊന്നുമ്മയും തന്ന് പതിവു പോലെ ജോലിക്ക് പോയ അമ്മയ്ക്കെന്തു പറ്റിയെന്ന് ആലോചിക്കാനുള്ള പ്രായം ആ കുരുന്നുകൾക്കില്ല. അമ്മ എപ്പോൾ വന്നാലും വാരിയെടുത്ത് വട്ടം കറക്കുമെന്നും ഉമ്മ തരുമെന്നും ഇഷ്ടപ്പെട്ട മിഠായി കൊണ്ടു വരുമെന്നും ആലോചിക്കുമ്പോൾ അമ്മയെ കാണുന്നില്ലല്ലോ എന്ന വിഷമം അവർ കുറച്ചു നേരത്തേക്ക് മാറ്റിവയ്ക്കും. ഇടയ്ക്ക് ഫോണിൽ ഗെയിമുകൾ കണ്ടും നഷ്ടപ്പെട്ട സ്‌നേഹസാന്നിദ്ധ്യത്തെക്കുറിച്ച് ഒന്നുമറിയാതെയും കളി ചിരിയിലേക്ക് മടങ്ങും, പിന്നെ പതിവായി അമ്മ വരുന്ന നേരമാകുമ്പോൾ ഉമ്മറപ്പടിയിൽ പുറത്തേക്ക് കണ്ണും നട്ടിരിക്കും. ആ കാഴ്ച കണ്ടു നിൽക്കാൻ കഴിയാറില്ല അവിടെ ആർക്കും. ഏതുനേരത്തും തങ്ങളെ ചേർത്തുപിടിച്ചിരിക്കുന്ന അച്ഛന്റെ കണ്ണുകളിലെ സന്തോഷം അണഞ്ഞു പോയത് അവർക്കറിയില്ല. ഇടയ്ക്കിടെ വീട്ടിലേക്ക് കയറി വരുന്ന ബന്ധുക്കളുടെയും അയൽവാസികളുടെയും നെടുവീർപ്പുകളുടെ ആഴവും കുഞ്ഞുങ്ങൾ അറിഞ്ഞിട്ടില്ല. തങ്ങളെ കാണുമ്പോൾ അമ്മൂമ്മ മുഖം മറച്ച് വിതുമ്പുന്നത് എന്തിനാണെന്ന് ചോദിക്കാനും അവരായിട്ടില്ല. ലിനിയെന്ന തങ്ങളുടെ അമ്മയുടെ പേര് ഇന്ന് ഹൃദയമുള്ളവരുടെയെല്ലാം വേദനയാണെന്ന സത്യവും അവരിൽ നിന്നും അകലയാണ്.
തെല്ലും ഭയക്കാതെയുള്ള ജോലിക്കിടെ നിപ്പ വൈറസ് ബാധയേറ്റു മരിച്ച പേരാമ്പ്ര താലൂക്ക് ആശുപത്രിയിലെ നഴ്സ് ലിനി ഇന്ന് സ്നേഹത്തിന്റെയും ത്യാഗത്തിന്റെയും പര്യായം കൂടിയാണ്. ജീവൻ മറന്ന്, തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവരെ മറന്ന് മുന്നിലെത്തിയ രോഗികൾക്ക് അവസാന നിമിഷം വരെയും കരുതൽ പകർന്നു നൽകിയവൾ, അവരുടെ വേദനയിൽ കൂട്ടായി നിന്നവൾ. കരുതലാണല്ലോ, ഓരോ ജീവന്റെയും പിടിവള്ളി. ആ കരുതലിന്റെ പേരായി ഇനി ലിനിയെ മലയാളികൾ ഓർക്കും. ജീവനിലെ പ്രതീക്ഷ നഷ്ടപ്പെട്ട് മുന്നിലെത്തിയ രോഗികൾക്കൊപ്പം ഇതേ കരുതലുമായി നിന്നവളായിരുന്നു ലിനി. പക്ഷേ, അവൾക്ക് നഷ്ടമായത് സ്വന്തം ജീവനും.
''അവൾക്ക് ജോലിയോട് അത്ര ഇഷ്ടമായിരുന്നു. ജോലി എന്നതിനേക്കാൾ മറ്റുള്ളവരുടെ വേദനയിൽ പരിചരിക്കാൻ കഴിയുക എന്നത് അവളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഒരു സത്പ്രവൃത്തിയായിരുന്നു. വളരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടാണ് ലിനി നഴ്സിംഗ് പഠിച്ചത്. രോഗികളെ അത്ര കാര്യമായാണ് പരിഗണിച്ചിരുന്നത്. ഫോൺ ചെയ്യുമ്പോഴെല്ലാം വീട്ടുവിശേഷങ്ങൾക്കൊപ്പം ആശുപത്രിയിലെ കാര്യങ്ങളും പറയും. ഇളയ കുഞ്ഞിനെ പ്രസവിച്ച് നാലുമാസം കഴിയുമ്പോഴേക്കും അവൾ ജോലിക്ക് തിരിച്ചു കയറി. അത്രയും നേരത്തെ ജോലിക്ക് കയറണോ എന്ന് ഞങ്ങൾ ചോദിച്ചെങ്കിലും അവൾക്ക് ആ കാര്യത്തിൽ ഒരു സംശയവുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. സ്വന്തം ആവശ്യങ്ങളും ജോലിയുമായി കൂട്ടിയിണക്കുന്നത് തന്നെ അവൾക്ക് ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ല.'' വേദന ഉള്ളിലൊതുക്കി സജീഷ് പറയുന്നു.
വാക്കുകൾ പാതി വീണ് ഇടറുമ്പോഴും ആരും കാണാതെ തന്റെ ഉള്ളിലെ സങ്കടം അടക്കാൻ സജീഷ് ശീലിച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഒരുജന്മം കൊണ്ട് സഹിക്കേണ്ട നൊമ്പരം മുഴുവൻ അടക്കിവച്ചതിന്റെ അടയാളങ്ങൾ ആ മുഖത്തുണ്ട്. ഉള്ളിൽ കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴും മറ്റാരും അതൊന്നും അറിയരുതെന്ന നിർബന്ധവുമുള്ളതു പോലെ. മരുഭൂമിയിലെ ജോലിഭാരത്തിനിടയിലും ആശ്വാസമായി ലിനി തൊട്ടടുത്തുണ്ടായിരുന്നു. ഇനി ആ 
'സജീഷേട്ടാ ഐ ആം ആൾമോസ്റ്റ് ഓൺ ദി വേ, നിങ്ങളെ കാണാൻ പറ്റുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. സോറി.. നമ്മുടെ മക്കളെ നന്നായി നോക്കണേ. പാവം കുഞ്ചു അവനെ ഒന്ന് ഗൾഫിൽ കൊണ്ടു പോകണം. നമ്മുടെ അച്ഛനെ പോലെ തനിച്ചാവരുത്. പ്ലീസ് വിത്ത് ലോട്ട്സ് ഒഫ് ലവ്.. ഉമ്മ...' ഇനി അധികനേരം ഭൂമിയിലുണ്ടാകില്ലെന്ന ഉൾപിടച്ചിലിൽ നിന്നും പ്രാണൻ പോലെ കരുതിയവന് നൽകിയ യാത്രാമൊഴി. അതു കുറിച്ചിടുമ്പോൾ തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവളുടെ മനസിൽ എന്തൊക്കെ ഓർമ്മചിത്രങ്ങൾ കടന്നു പോയിട്ടുണ്ടെന്ന് ആലോചിക്കാൻ കൂടി സജീഷിന് കഴിയുന്നില്ല. കാരണം ആ അക്ഷരങ്ങളിൽ നിന്ന് ഒഴുകിപ്പടർന്നത് സ്നേഹത്തിന്റെയും കരുതലിന്റെയും ആഴത്തിലുള്ള അടയാളപ്പെടുത്തലാണ്. ഇതിലപ്പുറം അവൾ എങ്ങനെയാണ് ആ സ്നേഹം പങ്കുവയ്ക്കേണ്ടത്? ചിലപ്പോൾ ജീവിതത്തിൽ ഒരിക്കൽ പോലും ഇത്ര മനോഹരമായ സ്‌നേഹക്കുറിപ്പ് അവൾ തന്റെ പ്രിയതമന് വേണ്ടി എഴുതിയിട്ടുണ്ടാകില്ല. അവസാന നിമിഷങ്ങളിലേക്ക് നടന്നു പോകുമ്പോഴും ഭർത്താവും മക്കളും മാത്രമായിരുന്നു ലിനിയുടെ മനസിൽ. അതിനേക്കാളുപരി ആ കത്തിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നത് മുഴുവൻ ഒരമ്മയുടെ കരുതലും. ഒരു സ്ത്രീയ്ക്കല്ലാതെ മറ്റാർക്കും സ്വന്തം കുടുംബത്തെ ഇങ്ങനെ നെഞ്ചോടു ചേർത്ത് നിറുത്താൻ കഴിയില്ല. കണ്ണീരോടെയാണ് മലയാളികൾ മുഴുവൻ ആ കത്ത് വായിച്ചുതീർത്തത്. അപ്പോൾ സജീഷിന്റെ കണ്ണീര് എത്രവട്ടം വീണ് ആ കത്ത് നനഞ്ഞിരിക്കും.
നിപ്പാ വൈറൽ പനി ആദ്യം ജീവൻ കവർന്ന മുഹമ്മദ് സാബിത്തിനെ പേരാമ്പ്ര താലൂക്ക് ആശുപത്രിയിൽ പ്രവേശിപ്പിച്ചപ്പോൾ പരിചരിച്ചത് ലിനിയായിരുന്നു. സാബിത്തിന്റെ ജീവൻ പൊലിഞ്ഞെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ ലിനിക്ക് വലിയ സങ്കടമായിരുന്നുവെന്ന് സജീഷ് ഓർക്കുന്നു. അത്ര ആത്മാർത്ഥമായി ജോലിയെടുക്കുന്നത് കൊണ്ടാവാം ഇതൊക്കെ മനസിലേക്കും ലിനിയെടുത്തിരുന്നത്. ഏറെ ശ്രദ്ധയോടെ നോക്കിയിട്ടും ജീവൻ രക്ഷിക്കാനായില്ലല്ലോ എന്നത് വല്ലാത്ത നൊമ്പരമായിരുന്നു ആ മാലാഖയ്ക്ക്. തന്റെ ജീവനും അതേ വൈറസ് ബാധയാൽ പൊലിയാൻ പോകുകയാണെന്ന് ആ നിമിഷവും അവൾ അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല.
''ബുധനാഴ്ച എന്നെ വിളിച്ചപ്പോൾ ചെറിയ പനിയുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു. ഡ്യൂട്ടിക്ക് പോണ്ടെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞു, ആളില്ല, ആശുപത്രിയിൽ രോഗികളുള്ളതിനാൽ നിർബന്ധമായും ജോലിക്ക് പോകണമെന്ന് അവൾ പറഞ്ഞു. ഇങ്ങനെ ഒരു അവസ്ഥയൊന്നും ഒരിക്കലും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല.''
ചെമ്പനോട കുറത്തിപ്പാറ വീട്ടിലെ പരേതനായ പുതുശേരി നാണുവിന്റെയും രാധയുടെയും മകളാണ് പി. എൻ. ലിനി, നഴ്സാകണമെന്നത് കുട്ടിക്കാലം മുതലേയുള്ള അവളുടെ വലിയ സ്വപ്നമായിരുന്നു. മക്കൾക്കും ഭർത്താവിനുമൊപ്പം സ്വന്തം വീട്ടിൽ സന്തോഷത്തോടെ കഴിഞ്ഞുകൂടാനാഗ്രഹിച്ച ഒരു സാധാരണക്കാരി പെൺകുട്ടി. കുട്ടിക്കാലം മുതലേ സ്വപ്നം കണ്ട നഴ്സിംഗ് തൊഴിൽ കൈയെത്തി പിടിച്ചത് ആതുരസേവനത്തോടുള്ള വലിയ ഇഷ്ടക്കൂടുതൽ കൊണ്ടായിരുന്നു. അലിവിന്റെയും കരുതലിന്റെയും മുഖമുദ്രയായി ഓരോ നഴ്സുമാരെയും കണ്ടപ്പോഴായിരുന്നു ആ ജോലി മതിയെന്ന് ലിനിയും മനസിൽ ഉറപ്പിച്ചത്. ഒടുവിൽ വീട്ടുകാരുടെ സമ്മതത്തോടെ പഠനവും പൂർത്തിയാക്കി. ജനറൽ നഴ്സിംഗ് കഴിഞ്ഞ് ബാംഗ്ലൂരിൽ പവൻ സ്‌കൂൾ ഒഫ് നഴ്സിംഗിൽനിന്നാണ് ബി.എസ് സി നഴ്സിംഗ് പൂർത്തിയാക്കിയത്. സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധികളെയെല്ലാം അവഗണിച്ച് മകളുടെ ഇഷ്ടത്തിന് ആ അച്ഛനും അമ്മയും കൂട്ട് നിന്നപ്പോഴൊന്നും ഒരിക്കലും അവരോർത്തിട്ടുണ്ടാകില്ല മകളെ ആ വഴിയിൽ തന്നെ എന്നെന്നേക്കുമായി അവർക്ക് നഷ്ടമാകുമെന്ന്.
മരണത്തിനും ജീവിതത്തിനുമിടയിലെ ഓരോ ജീവനും സ്വന്തം ജീവനെന്നതു പോലെ കരുതുന്നവരാണ് ഓരോ നഴ്സുമാരും. സ്വന്തം ജീവൻ പോലും മറന്ന് അവൾ അവസാന നിമിഷം വരെ പോരാടിയത് അവളുടെ മുന്നിലെത്തിയ ജീവനുകൾക്ക് വേണ്ടിയാണ്. ഒടുവിൽ, തന്റെ ജീവനും അപകടത്തിലാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞപ്പോഴും സ്വന്തം ദൗത്യത്തിൽ നിന്നും പിന്മാറാൻ അവൾ തയ്യാറായില്ല. എന്തു സംഭവിച്ചാലും അത് സന്തോഷത്തോടെ സ്വീകരിക
കാൻ അവൾ എപ്പൊഴോ മനസ് പാകപ്പെടുത്തിയിരുന്നിരിക്കണം. മറ്റുള്ളവരോടുള്ള കരുതൽ അവസാന നിമിഷം വരെയും കാത്തുസൂക്ഷിച്ചിരുന്നു. ഒടുവിൽ ജീവൻ അപകടത്തിലാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞ് ഐസൊലേഷൻ റൂമിലേക്ക് തന്നെ മാറ്റാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടതും ലിനി തന്നെയാണ്. അവിടെയും അവളിലെ നന്മ മാത്രമാണ് ബാക്കിയാകുന്നത്. മകളുടെ അവസ്ഥ മോശമാണെന്ന വാർത്തയറിഞ്ഞ് കാണാനായി ഒടിയെത്തിയ അമ്മയെയും സഹോദരിയെയും തന്റെ അരികിലേക്ക് അവൾ അടുപ്പിച്ചില്ല. പറക്കമുറ്റാത്ത മക്കളെ അവസാനമായി ഒരു നോക്ക് കാണണമെന്ന് പറഞ്ഞ് വാശി പിടിച്ചില്ല. എല്ലാം സ്വയം ഉള്ളിലൊതുക്കുകയായിരുന്നു. അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ ഒരു മാലാഖ തന്നെ.
ലിനീ.. നിന്റെ കുറിപ്പ് വായിച്ച ഓരോ മലയാളിക്കും നീ വളരെ അടുത്ത ആരോ ആണ്. ആ ചെറുകുറിപ്പിലൂടെ നീ ഒരായിരം കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു വയ്ക്കുകയായിരുന്നു. മത്സരങ്ങളുടെ ഈ ലോകത്തെ നീ നിന്റെ മരണം കൊണ്ട് തോൽപ്പിച്ചു. ഒരിക്കലെങ്കിലും ആ കത്ത് കാണാനിടയായ ഒരാൾക്കും ഉള്ള് പിടയാതെ അത് വായിച്ചു തീർക്കാനാകില്ല. നിന്റെ വേദനകളെയും സ്വപ്നങ്ങളെയും കരുതലിനെയും ഓർത്തോർത്ത് ദു:ഖിക്കാതിരിക്കാനാകില്ല. ഇനി നീയാണ് കരുതലിന്റെ പ്രതീകം. വേദനകളെ മറന്നൊരു ലോകത്തേക്കാണ് യാത്രയായതെങ്കിലും മുകളിലിരുന്ന് നീ കാണുന്നുണ്ടാകും നിന്റെ പറക്കമുറ്റാത്ത മക്കളെയും സ്‌നേഹിച്ചു കൊതിതീരാത്ത പ്രിയപ്പെട്ടവനെയും. ഒപ്പം അവരുടെ വേദനകളെയും. നിന്റെ വേർപാടിൽ ഒരു ആശ്വാസവാക്കും പകരമാകില്ല, എന്തൊരു ശൂന്യതയാണ് നിന്റെ പേര് ബാക്കി വച്ചിരിക്കുന്നത്
No comments:
Post a Comment