ജീവാത്മാവ്

ജീവാത്മാവ്.

ശരീരം ധരിക്കുകയും, ജനനം ജീവിതം, മരണം ഇവ അനുഭവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

പരിവർത്തനാത്മകമായ ദ്വന്ദസിദ്ധികളായ സുഖം, ദുഃഖം, വളർച്ച ജീർണ്ണിക്കൽ ;സന്തോഷം, സന്താപം ഇവയ്ക്കല്ലാം വിധേയമാണ്.

അവർ അവരുടെ നിജസ്വഭാവം ഓർമ്മിക്കുകയും മറക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

അവർ സന്തോഷവും ശാന്തിയും അന്വേഷിക്കുന്നു.

അവരുടെ ശക്തി ക്ഷയിക്കുകയും ബലഹീനമാവുകയും ചെയ്യുന്നു.

അവർ സഹോദരങ്ങളാണ്.

അവർ അത്യാഗ്രഹത്തിനും വിഷയാസക്തിക്കും, ബന്ധനത്തിനും വിധേയരാണ് .

അവർ ഭക്തരായി മാറുന്നു.

ശാരീരികാവശ്യങ്ങൾ, പേര്, പെരുമ ഇവയ്ക്ക് വേണ്ടിയുള്ള ആഗ്രഹങ്ങളുണ്ട്.

ആത്മാക്കൾക്ക് ഭൗതിക ശരീരമുണ്ട്.

മനഷ്യകുലത്തിനു മുക്തി നൽകാൻ കഴിയില്ല.

ആത്മാക്കൾ ശരീര ബോധത്താൽ അപവിത്രമാകുന്നു.

വർത്തമാന സമയത്തിൽ കുടുങ്ങുന്നു. ഭൂതകാലത്തെക്കുറിച്ച് ദുഷിച്ച അറിവാണുള്ളത്. ഭാവിയെക്കുറിച്ച് യഥാർത്ഥ ജ്ഞാനമില്ല.

പരമാത്മാവ്
ഒരിക്കലും ജനന മരണ ചക്രത്തിൽ വരുന്നില്ല.
പരിവർത്തന വിധേയമല്ല, ദ്വന്ദങ്ങൾക്ക് അതീതം.

പരമാത്മാവ് ജ്ഞാനസാഗരമാണ്.

ഒരേ ഒരു ദൈവത്തെയാണ് എല്ലാവരും അന്വേഷിക്കുന്നത്. ശാന്തിയുടെയും ,സന്തോഷത്തിന്റെയും ദാതാവ് ആ ഈശ്വരനാണ്.

ഈശ്വരൻ എല്ലാ ആത്മീയ ശക്തിയുടെയും സ്ഥിരവും ,ബാഹ്യവുമായ ഉറവിടവും ഉത്ഭവസ്ഥാനവുമാണ്.

ഈശ്വരൻ മാതാപിതാവാണ്.

ഈശ്വരന് വിധേയത്വമില്ല. സന്യാസിമാർ, പുണ്യാളന്മാർ, ധർമ്മപിതാക്കന്മാർ, മഹാത്മാക്കൾ, ഗുരുക്കന്മാർ ഇവരുടെയെല്ലാം മുക്തിദാതാവാണ്.

ഈശ്വരൻ സദാ ആരാധന അർഹിക്കുന്നു.

ഈശ്വരൻ നിസ്വാർത്ഥനാണ് ആഗ്രഹങ്ങളില്ല'.

ഈശ്വരൻ അശരീരിയാണ്.
ഈശ്വരൻ എല്ലാവരെയും ഉദ്ധരിക്കുന്നു.

ഈശ്വരൻപതിത പാവനനാണ്.
ഈശ്വരൻ ത്രികാലജ്ഞാനിയാണ്.

ഓം ശാന്തി: