നവീകരണത്തിന്റെ നാന്ദിയായി മഹായതി പൂജ

നവീകരണത്തിന്റെ നാന്ദിയായി മഹായതി പൂജ
ശ്രീനാരായണ ഗുരുദേവന്റെ മഹാസമാധിയുടെ നവതി ആചരണത്തിന്റെ സമാപന ചടങ്ങായ മഹായതി പൂജയ്ക്ക് ശിവഗിരി ഒരുങ്ങി നിൽക്കുന്ന പുണ്യസന്ദർഭമാണിത്.

ലോകത്ത് ഓരോ കാര്യങ്ങളും നടക്കുന്നതിന് ഓരോ കാരണങ്ങൾ ഉണ്ടാകും. തൊണ്ണൂറ് വർഷം മുമ്പ് നടക്കാതെ പോയ യതിപൂജ ഇപ്പോൾ സർവ്വമംഗളമായി നടക്കുന്നതിന്റെ പിന്നിലെ ഗുരു ഇച്ഛ എന്താവും? സമാധാനവും ശാന്തിയും കാംക്ഷിക്കുന്ന ഓരോ മനുഷ്യനും ജിജ്ഞാസയോടെ ആരായേണ്ട വിഷയമാണിത്.

ദേശകാലാനുസൃതമായി ഓരോരോ വിഷയങ്ങൾക്കാവും അതാതുകാലത്തെ മഹാത്മാക്കൾ പ്രാമുഖ്യം നൽകുക. ഹിംസ അധികരിച്ചിരുന്നതിനാൽ ബുദ്ധൻ അഹിംസയ്ക്കും സഹോദരബന്ധം അധഃപതിച്ചിരുന്നതിനാൽ നബി സാഹോദര്യത്തിനും സ്നേഹവും ദയയും കുറഞ്ഞതിനാൽ ക്രിസ്തു കാരുണ്യത്തിനും ഊന്നൽ നൽകിയാണ് പരമതത്വങ്ങൾ പ്രചരിപ്പിച്ചത് എന്ന് ഗുരുദേവൻ തന്നെ വെളിപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ജാതിയുടെ പേരിലുള്ള മനുഷ്യനിർമ്മിതമായ മതിൽക്കെട്ടുകൾക്കെതിരെയാണ് ഗുരുദേവൻ വിരൽ ചൂണ്ടിയത്. അക്കാലത്തെ ഏറ്റവും വലിയ അനീതി അതായിരുന്നു. അതിനാൽ ജാതി ചിന്ത അകറ്റുന്നതിലൂടെ മനുഷ്യനെ അറിവിലേക്ക് നയിക്കുന്ന ധർമ്മപ്രക്രിയ ഗുരു ഏറ്റെടുത്തു. അകത്തും പുറത്തും ഇതിനായി ഓരോരുത്തരും നടത്തേണ്ട യത് നത്തിനാണ് ഗുരു തിരി പകർന്നത്. അകത്തുള്ള യത്നം ഓരോ വ്യക്തിയും സ്വയം നടത്തേണ്ടതാണ്.

ഓരോ മനുഷ്യന്റെയും ഹൃദയാന്തർഗുഹരത്തിലുള്ള പരമാത്മബോധത്തെ ഊതിക്കാച്ചി പൊന്നാക്കി രൂപാന്തരപ്പെടുത്താനുള്ള യത്നം മറ്റൊരാൾക്ക് നടത്താനാകില്ല. ഗുരുവിന് ഇവിടെ വഴികാട്ടിയോ മാതൃകയോ ആകാനേ കഴിയൂ. ഗുരു ഭക്തിയിലൂടെയോ ഗുരുവിന്റെ ഉപദേശ സാരങ്ങൾ അനുസരിക്കുന്ന പ്രവൃത്തിമാർഗത്തിലൂടെയോ ഇതു സാദ്ധ്യമാക്കേണ്ട സാധന ഓരോ മനുഷ്യന്റെയും ധർമ്മമാണ്. അതേസമയം പുറത്തു നടമാടുന്ന സാമൂഹ്യ അനാചാരങ്ങൾക്കും അനീതികൾക്കും എതിരെ സമാന മനസ്‌ക്കർ സംഘടിച്ച് പോരാടണം. അത് അനീതിക്കും അനാചാരങ്ങൾക്കും എതിരെയാവണം. അല്ലാതെ അനീതിക്കും അനാചാരങ്ങൾക്കും ചുക്കാൻ പിടിക്കുന്ന വ്യക്തികൾക്കെതിരെ ആവരുത് എന്നും ഗുരുദേവന് നിർബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു. വ്യക്തികൾ പലപ്പോഴും അജ്ഞതയാലും തെറ്റായ വഴിക്ക് നയിക്കപ്പെടുന്നതിലൂടെയും കാലത്തിന്റെ കൈയിലെ കളിപ്പാവകൾ മാത്രമാണ്. പാപികൾക്കെതിരെയല്ല, പാപങ്ങൾക്കെതിരെയാവണം നിലകൊള്ളേണ്ടത്. ഈ തത്വമാണ് ഗുരുദേവൻ സശരീരനായിരുന്ന കാലത്ത് എല്ലാ സാമൂഹ്യ പരിഷ്‌ക്കാര കർമ്മങ്ങളിലും നിലനിറുത്തിയത്. ഈ പോരാട്ടങ്ങളാണ് എസ്.എൻ.ഡി.പി യോഗവും ശിവഗിരി ധർമ്മസംഘവും വ്യത്യസ്ത രീതികളിൽ തുടർന്നുപോരുന്നതും. ഇത് രണ്ടും ഗുരുദേവൻ തൃക്കൈയാൽ നട്ട് വളർത്തിയ വൃക്ഷങ്ങളാണ്. ഇപ്പോൾ അവ രണ്ടും വളർന്ന് കരുത്താർജ്ജിച്ച് കാറ്റിലും കോളിലും ആടാതെ ഉലയാതെ നിലകൊള്ളുന്നു. ഗുരുദേവന്റെ കാലത്ത് തന്നെ ചില ഭിന്നാഭിപ്രായങ്ങൾ ഗുരുവിനെ ഈശ്വര തുല്യം സ്നേഹിച്ചിരുന്ന അനുയായികൾക്കിടയിൽ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്.ഇത് സ്വാഭാവികമാണ്. എല്ലാ മഹാത്മാക്കളുടെയും ജീവിതത്തിൽ ഇത്തരം എതിർപ്പുകൾ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടെന്നത് ചരിത്രപാഠങ്ങളിൽ കാണാവുന്നതാണ്. സ്വയം ശുദ്ധീകരിക്കുന്ന അകത്തെ പോരാട്ടം കുറയുകയും പുറത്തെ പോരാട്ടം കൂടുകയും ചെയ്യുമ്പോഴാണ് ഈ വൈരുദ്ധ്യങ്ങളും എതിർപ്പുകളും സംഭവിക്കുന്നത്. ഗുരുവിനെക്കുറിച്ച് സംസാരിച്ചതു കൊണ്ട് മാത്രം അകത്തെ ശുദ്ധീകരണം നടക്കില്ല. അങ്ങനെയെങ്കിൽ പഞ്ചസാര, പഞ്ചസാര എന്ന് പറയുമ്പോൾ നമുക്ക് നാവ് മധുരിക്കണം. മനസിൽ ഗുരുവിനെ പ്രതിഷ്ഠിച്ച്, കഴിയുമെങ്കിൽ ഗുരുകൃതികൾ പറ്റാവുന്നിടത്തോളം ഉരുവിട്ട് ഉള്ളിലെ ഗുരുരൂപത്തിന് സർവ്വവും സമർപ്പിക്കുന്ന ഒരു നിത്യ സാധന അതിന് ആവശ്യമാണ്. അതു കുറയുമ്പോൾ ഭൗതിക കാര്യങ്ങളുടെ പേരിൽ തർക്കങ്ങൾ ഉണ്ടാകും. കുറയുന്നത് കൂടാൻ വേണ്ടിയാണെന്ന തത്വവും നാം വിസ്മരിക്കരുത്. ഗുരു വെളിച്ചം നൽകിയ സമൂഹത്തിലെ വ്യക്തികളുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ ഗുരുഭക്തി ഏറ്റവും കൂടുതൽ കാന്തിയോടെ പ്രോജ്വലിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു കാലമാണിത്. അതിന്റെ മകുടോദാഹരണമായി ശിവഗിരിയിലെ യതിപൂജയെ ദർശിക്കാം. യോഗവും ധർമ്മസംഘവും ഭിന്നതകൾ മറന്ന് ഗുരുനാമത്തിൽ ഒന്നിച്ച് തിളങ്ങി വിളങ്ങുന്ന സന്ദർഭം. യതിപൂജയുടെയും ശാന്തിഹവനത്തിന്റെയും അഗ്നി ഉള്ളിൽ സ്വീകരിച്ച് ശുദ്ധീകരണത്തിന് ഒാരോരുത്തരും സ്വയം സമർപ്പിക്കേണ്ട സന്ദർഭമാണിത്. ഗുരുദേവ ചരിത്രത്തിൽ ഇതാദ്യമായി 41 ദിനരാത്രങ്ങൾ വിശ്വശാന്തി ഹവനത്താലും അഖണ്ഡനാമയജ്ഞത്താലും ആചാര്യ സ്മൃതിയാലും ശിവഗിരിയിൽ നടക്കുന്ന പുണ്യകർമ്മം പുതിയ ഐക്യത്തിന്റെയും നവീകരണത്തിന്റെയും നാന്ദിയാണ്. ഗുരുവിനായി സമർപ്പിക്കപ്പെടുന്ന അകത്തെ യത്നവും അനീതികൾക്കെതിരെയുള്ള പുറത്തെ പോരാട്ടവും പൂർവ്വാധികം ശക്തിപ്പെടാൻ എല്ലാവർക്കും ഗുരുകൃപ ആവോളം ലഭിക്കേണ്ട സവിശേഷ സാമൂഹ്യ കാലഘട്ടം കൂടിയാണിത്. വിശ്വശാന്തിക്ക് വെളിച്ചം പകരാൻ ശിവഗിരിയിലെ പവിത്രമായ മണ്ണ് മഹായതിപൂജയിലൂടെ വീണ്ടും വേദിയാകുന്നത് ലോകമംഗളകരവും.