സദാചാര നിയമം

ഒരു വ്യക്തിക്കോ ജനതയ്‌ക്കോ  മറ്റുള്ളവരോടു സമ്പര്‍ക്കം പുലര്‍ത്താതെ ജീവിക്കാനാവില്ലെന്നാണ് എന്റെ പൂര്‍ണവിശ്വാസം. മഹത്ത്വം, നയം, പവിത്രത എന്നിവയെപ്പറ്റിയുള്ള തെറ്റായ ആശയങ്ങളുടെ പേരില്‍ അത്തരം സമാരംഭമുണ്ടായപ്പോഴെല്ലാം ബഹിഷ്‌കര്‍ത്താക്കള്‍ക്കു നേരിട്ട അനുഭവം ദുരന്തമായിരുന്നുതാനും. എന്റെ അഭിപ്രായത്തില്‍, ഭാരതത്തിന്റെ അധഃപതനത്തിന്റെയും തരം താഴ്ചയുടെയും ഒറ്റക്കാരണം, ജനതയ്ക്കു ചൂഴെ കീഴ്‌നടപടിളുടെതായ കോട്ട കെട്ടിയുയര്‍ത്തിയതാണ്. ഈ കോട്ടയുടെ അടിസ്ഥാനം പരദേ്വാഷമായിരുന്നു. പഴയകാലത്ത് ഇതിന്റെ ഉന്നം, ചുറ്റുപാടുമുള്ള ബൗദ്ധജനതകളുമായി ഹിന്ദുക്കളെ സമ്പര്‍ക്കത്തിലേര്‍പ്പെടുത്താതിരിക്കലുമായിരുന്നു. അതിന്റെ മേല്‍ പ്രാചീനവും അര്‍വ്വാചീനവുമായ വിതണ്ഡവാദം ഏതു തിരശ്ശീല ചാര്‍ത്തിയാലും അവശ്യംഭാവിയായ ഫലമിതാണ്: പ്രാചീന വംശങ്ങളുടെ മുന്നണിയില്‍നിന്ന വംശം, ഇന്നിതാ ജനതകളുടെ ഇടയില്‍ ഒരു പഴഞ്ചൊല്ലായിരിക്കുന്നു, പരിഹാസ്യമായിരിക്കുന്നു. 'ആര്‍ക്കും വയ്യ സ്വയം തരംതാഴാതെ മറ്റൊരുവനെ ദ്വേഷിക്കുക' എന്ന സദാചാരനിയമം ഇവിടെ സാധൂകരിക്കപ്പെടുന്നു. നമ്മുടെ പൂര്‍വ്വികര്‍ ഇദംപ്രഥമമായി കണ്ടുപിടിച്ച വിവേചിച്ച ആ നിയമത്തിന്റെ നിഷേധത്തിനുള്ള സാധന പാഠങ്ങളായിരിക്കയാണ് നാം.