കാവിമുണ്ടുടുക്കാത്ത സന്ന്യാസി

കാവിമുണ്ടുടുക്കാതെയും യോഗദണ്ഡ് കൈയിലേന്താതെയും സന്ന്യാസിയായി ജീവിച്ച സാമൂഹിക വിപ്ലവകാരിയായിരുന്നു ചട്ടമ്പിസ്വാമികൾ. വേദത്തിന്റെ കുത്തകാധികാരത്തെയും സാമൂഹികമായ ഉച്ചനീചത്വങ്ങളെയും അദ്ദേഹം വെല്ലുവിളിച്ചു. ധർമാധർമങ്ങൾ തിരിച്ചറിയാനുള്ള ഉപാധിയാണ് വേദമെങ്കിൽ ജിജ്ഞാസുവായ ഏതൊരാൾക്കും അത് പഠിക്കാൻ അർഹതയുണ്ടെന്നായിരുന്നു സ്വാമിയുടെ വാദം.

ഋഷി, ജ്ഞാനി, ആത്മീയാചാര്യൻ എന്നിങ്ങനെ എത്ര വിശേഷണങ്ങളിലും ഒതുക്കാനാവാത്തതായിരുന്നു ചട്ടമ്പിസ്വാമികളുടെ വ്യക്തിത്വം. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അന്വേഷണബുദ്ധി ചെന്നെത്താത്ത വൈജ്ഞാനിക മേഖലകളില്ല. വേദാന്തം, തർക്കം, തന്ത്രവിദ്യ എന്നിവയിൽ മാത്രമല്ല സംഗീതം, ചിത്രരചന, പാചകം എന്നിവയിലും അദ്ദേഹം ഗവേഷണം നടത്തി.

രാജ്യചരിത്രം, സ്ഥലചരിത്രം, നരവംശചരിത്രം, ഭൂമിശാസ്ത്രം, ജ്യോതിശ്ശാസ്ത്രം, ശരീരശാസ്ത്രം, വൈദ്യശാസ്ത്രം, പരിസ്ഥിതിവിജ്ഞാനം തുടങ്ങി സകല കലകളിലും വിജ്ഞാനശാഖകളിലും അദ്ദേഹം ആഴത്തിലുള്ള അറിവുകൾ നേടി.

പരമ്പരാഗതമായ പല ധാരണകളെയും ശാസ്ത്രീയമായ യുക്തിയിലൂടെ അദ്ദേഹം തിരുത്തിക്കുറിച്ചു. 1913-ൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ’പ്രാചീനമലയാളം’ എന്ന കൃതിതന്നെ ചരിത്രഗവേഷണരംഗത്ത് വിസ്ഫോടനം സൃഷ്ടിച്ചിരുന്നു. കേരളോത്‌പത്തി സംബന്ധിച്ച പരശുരാമകഥയാണ് അദ്ദേഹം തിരുത്തിക്കുറിച്ചത്. വേദങ്ങളുടെ കുത്തക പൊളിച്ചെഴുതിയ വേദാധികാരനിരൂപണം എന്ന ഗവേഷണപ്രബന്ധം വായിച്ചുകേട്ട നടരാജഗുരു അദ്‌ഭുതംകൂറിയത് ഇതെഴുതിയ കടലാസിന് തീ പിടിച്ചില്ലല്ലോ എന്നാണ്.

മനുഷ്യൻ ഒരു ജാതിയാണെന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആദർശം. ജാതിവ്യവസ്ഥയ്ക്കും ഉച്ചനീചത്വത്തിനും അനാചാരങ്ങൾക്കുമെതിരേ അദ്ദേഹം ആഞ്ഞടിച്ചു. അന്നത്തെ സമ്പ്രദായപ്രകാരം ജാതീയമായി താഴേക്കിടയിലുള്ളവരായി പരിഗണിക്കപ്പെട്ടിരുന്നവരെ തൊട്ടുണ്ണുന്നതിന് അദ്ദേഹം മടിച്ചിരുന്നില്ല.

സമസ്ത ജീവജാലങ്ങളെയും സമഭാവനയോടെ കണ്ടിരുന്ന സ്വാമികളെ ഉറുമ്പുകൾവന്നുപൊതിഞ്ഞിരുന്നു. തവളകളും എലികളും പാമ്പുകളുമൊക്കെ അദ്ദേഹത്തിന് തോഴന്മാരായിരുന്നു. 1892-ൽ എറണാകുളത്തുവെച്ച് കണ്ടപ്പോൾ സ്വാമി വിവേകാനന്ദന് ചിന്മുദ്രയെക്കുറിച്ച് സംശയനിവൃത്തി വരുത്തിയത് ചട്ടമ്പിസ്വാമികളാണ്. വിവേകാനന്ദൻ ചട്ടമ്പിസ്വാമികളെക്കുറിച്ച് ’ഞാൻ കേരളത്തിൽ ഒരു സവിശേഷ സന്ന്യാസിയെക്കണ്ടു’ എന്നാണ് പിന്നീട് രേഖപ്പെടുത്തിയത്.