സ്വപ്നങ്ങളെല്ലാം തകര്ന്ന് ജന്മനാട്ടില്..ഇറാഖില് നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ട് നാട്ടിലെത്തിയ കോട്ടയം കുറിച്ചിത്താനം മണ്ണയ്ക്കനാട് സ്മിതമോള്ക്ക് (30) ആശ്വസിക്കാനൊന്നുമില്ല. കാന്സര് രോഗിയായ അച്ഛന് സുരേന്ദ്രനും രണ്ടാനമ്മയ്ക്കുമൊപ്പം സ്മിതമോള് പുറമ്പോക്കിലെ വീടിനു മുന്നില് |
കഴിഞ്ഞ ഫിബ്രവരി 17ന് ഒട്ടേറെ സ്വപ്നങ്ങളുമായാണ് കൊച്ചിയില് നിന്ന്വിമാനം കയറിയത്. ഇറാഖ് തീവ്രവാദികളുടെ പിടിയിലായ ആസ്പത്രിയില്നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ട് നാലരമാസത്തിന് ശേഷം, ശനിയാഴ്ച സ്വന്തം വീട്ടില് തിരിച്ചെത്തുമ്പോള് ഒരു രണ്ടാം ജന്മം ലഭിച്ച് അച്ഛനെയും അമ്മയെയും കാണാനായതിന്റെ ആശ്വാസം ഉള്ളിലുണ്ടെങ്കിലും അതിലുപരി നാെളയെക്കുറിച്ചുള്ള ആശങ്കകളാണ് മുഖത്തും വാക്കിലും നിറഞ്ഞത്. നാലരമാസം പണിയെടുത്തിട്ട് ഒരു രൂപപോലും ശമ്പളം ലഭിക്കാതെയാണ് സ്മിത അടക്കമുള്ളവര് നാട്ടില് തിരിച്ചെത്തിയിരിക്കുന്നത്.
കുറിച്ചിത്താനം മണ്ണയ്ക്കനാട് റോഡ് സൈഡിലെ പുറമ്പോക്കില് മണ്കട്ടയാല് നിര്മ്മിച്ച തുരുത്തിക്കാട്ടേല് എന്ന ഒറ്റമുറി വീട്ടിലേക്ക് സ്മിതാമോള് സുരേന്ദ്രന്(30) തിരികെ എത്തുമ്പോള് സ്വീകരിക്കാന് അയല്വാസികളല്ലാതെ മറ്റാരും കാര്യമായി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. സര്ക്കാര് തയ്യാറാക്കികൊടുത്ത വാഹനത്തിലാണ് സ്മിത വീട്ടിലെത്തിയത്. നാലു വര്ഷമായി യൂറിനല് ബ്ലാഡറിന് അര്ബുദം ബാധിച്ച് ചികിത്സയിലായ അച്ഛന് സുരേന്ദ്രന് കൊച്ചി വിമാനത്താവളത്തില് സ്മിതയുടെ വരവും കാത്ത് എത്തിയിരുന്നു. വളര്ത്തമ്മ ശാന്ത സന്ധിവാതവും ആസ്തമയുംമൂലം കഷ്ടപ്പെടുന്നയാളാണ്.
വൈദ്യുതിപോലും എത്താതിരുന്ന കാലത്ത് മണ്ണെണ്ണവിളക്കിന്റെ വെട്ടത്തിലാണ് വീട്ടിലെ ദുരിതങ്ങളെയെല്ലാം മറികടന്ന് സ്മിത ബിരുദം വരെ നേടിയത്. ബിരുദംകൊണ്ട് ജീവിതം മുന്നോട്ടുകൊണ്ടുപോകാനാവില്ല എന്ന തിരിച്ചറിവും രക്ഷപ്പെടാനുള്ള ആഗ്രഹവുമാണ് സ്മിതയെ എസ്ബിടി കുറവിലങ്ങാട് ശാഖയില്നിന്ന് 1.15 ലക്ഷം രൂപ വായ്പയെടുത്ത് നഴ്സിങ് പഠനത്തിന് പ്രേരിപ്പിച്ചതിനു പിന്നില്.
2009ല് പഠിച്ചിറങ്ങി വൈകാതെ, വിവാഹം കഴിച്ചയച്ച ഡല്ഹിയിലുള്ള ചേച്ചി വത്സയുടെ അടുത്തേക്ക് സ്മിതയും ജോലി തേടി പോയി. 3500 രൂപ പ്രതിമാസ വേതനത്തിനാണ് ഇവിടെ ജോലി ലഭിച്ചത്. വായ്പ തിരികെ ആവശ്യപ്പെട്ട് വൈകാതെ ബാങ്കില്നിന്ന് നോട്ടീസ് എത്തിത്തുടങ്ങി. ബാങ്കിലെത്തി അന്വേഷിച്ചപ്പോള് 1.65 ലക്ഷം രൂപയോളമായി പലിശയടക്കം വായ്പാ തുക എന്നറിഞ്ഞു. ഇതിനിടയിലാണ് ഇറാഖില് ആരോഗ്യ മന്ത്രാലയത്തില് ആറായിരം ഡോളര് (നാല്പത്തിനായിരത്തോളം ഇന്ത്യന് രൂപ) വേതനത്തിന് ഒഴിവുള്ളത് അറിഞ്ഞത്. വിസ ശരിയാക്കി നല്കിയ ഏജന്റിന് നല്കിയതടക്കം ഇറഖിന് പോകാന് പിന്നെയും കടം വാങ്ങേണ്ടിവന്നു. ഡല്ഹിയിലെ സുഹൃത്തില്നിന്ന് പലിശയ്ക്ക് കടം വാങ്ങിയാണ് ഇതിനുള്ള രണ്ട് ലക്ഷത്തിലധികം രൂപ ചേച്ചി സ്മിതയ്ക്ക് നല്കിയത്.
ജോലിക്കായി കരാര് ഒപ്പുവച്ചപ്പോള്തന്നെ മൂന്ന് മാസം കഴിഞ്ഞേ ശമ്പളം നല്കൂ എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു. തിക്രിത് ടീച്ചിങ് ആസ്പത്രിയിലായിരുന്നു ജോലി ലഭിച്ചത്. ആസ്പത്രിക്ക് തൊട്ടുപിന്നിലായിരുന്നു സദ്ദാം ഹുസൈന്റെ കൊട്ടാരം അടക്കമുള്ളവ.
മെയ് 11ന് തീവ്രവാദികള് ആസ്പത്രി പിടിച്ചടക്കി. അന്നു മുതല് ഉള്ളില് തീയായി. ഇതോടെ ഇറാഖികളായ ആണ്-പെണ് നഴ്സുമാര് ഓടിരക്ഷപെട്ടു. അവശേഷിച്ചത് ഇന്ത്യക്കാരായ 46പേര്. ഇവരില് 45പേരും മലയാളികള്. ഒരാള് തമിഴ്നാട് സ്വദേശിയും. സ്മതി അടക്കം 15പേര് ഒന്നിച്ചാണ് ഇവിടെ ഫിബ്രവരിയില് ജോലിക്ക് എത്തിയത്. പത്ത് മാസം വരെ ജോലി ചെയ്ത് കരാര് പുതുക്കാന് ശ്രമിക്കുന്നവര് വരെ മറ്റുള്ളവരുടെ കൂട്ടത്തില് ഉണ്ടായിരുന്നു.
തീവ്രവാദികളുടെ പിടിയിലായതോടെ വൈഫൈ ഇന്റര്നെറ്റ് ബന്ധം നിലച്ചു. എങ്കിലും മൊബൈല് ഫോണ് ഉപയോഗിക്കുന്നതിന് യാതൊരു തടസ്സവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഭക്ഷണം അടക്കം കൃത്യമായി ലഭിച്ചിരുന്നു. ആസ്പത്രിക്ക് മുന്നില് സുരക്ഷാ ജീവനക്കാര് നിലയുറപ്പിച്ചിരുന്നു. ആസ്പത്രിക്ക് മുകളിലൂടെ പട്ടാളക്കാരുടെ വിമാനം പറന്നിരുന്നു. ഈ വിമാനത്തില്നിന്ന് ബോംബ് പതിക്കുമെന്ന് തീവ്രവാദികള് പറഞ്ഞിരുന്നു. 46 ഇന്ത്യക്കാര് അകപ്പെട്ടതാണ് ആസ്പത്രിയില് ബോംബ് ഇടുന്നതില്നിന്ന് ഇവരെ പിന്തരിപ്പിച്ചത്.
ഇതിനിടയില് ഇന്ത്യന് അംബാസിഡര് ഡോ. അജയകുമാറുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരുന്നു. ഇറാഖിലെ മറ്റൊരു ആസ്പത്രിയിലേക്ക് തങ്ങളെ ജോലിക്കായി നിയോഗിക്കാനാണ് ഞങ്ങള് ആവശ്യപ്പെട്ടത്. ശമ്പളം ലഭിക്കാതെ തിരികെ പോകില്ലെന്ന് ശഠിച്ചു. പട്ടാളം ആസ്പത്രി തകര്ക്കുമെന്ന തീവ്രവാദികളുടെ ഭീക്ഷണിപ്പെടുത്തലില് ചിലപ്പോഴെങ്കിലും മരണഭയം എത്തി. അപ്പോഴെല്ലാം കടക്കെണിയും തന്നില് പ്രതീക്ഷ ആര്പ്പിച്ചിരിക്കുന്ന വീടും ഓര്ക്കും. മരണഭയവും ജീവിതത്തിലെ ദുരിതക്കയവും ഒന്നിച്ചുെവയ്ക്കുമ്പോള് സങ്കടത്തിലാക്കിയിരുന്നത് കടബാധ്യതയും വീട്ടിലെ ദുരിതങ്ങളുംതന്നെയായിരുന്നു എന്ന് സ്മിത കരച്ചിലടക്കി പറയുന്നു. ശമ്പളം വാങ്ങിത്തരാമെന്ന ഡോ. ജയകുമാറിന്റെ ഉറപ്പിനെ തുടര്ന്നാണ് തിരികെ പോരാന് തയ്യാറായത്.
ഇക്കഴിഞ്ഞ ബുധനാഴ്ച തീവ്രവാദികള്തന്നെയാണ് അവരുടെ അധീനതയിലുള്ള മൊസൂള് രാജ്യത്തെക്ക് മാറ്റിയത്. വ്യാഴാഴ്ച ഉച്ചയോടെ മൊസൂള് രാജ്യാതിര്ത്തിയില് ഇന്ത്യന് എംബസിക്ക് തങ്ങളെ കൈമാറി.
കൊച്ചിയിലെത്തിയ തങ്ങള്ക്ക് സര്ക്കാര് നല്കിയ സ്വീകരണം ആശ്വാസംപകരുന്നതുതന്നെ ആയിരുന്നു. എന്നാല് നാെളയെക്കുറിച്ചുള്ള ഓര്മ്മകള് ഭയംതന്നെയാണ് സമ്മാനിക്കുന്നത്. വീട്ടില്നിന്ന് വിളിച്ചപ്പോഴൊക്കെ യാതൊരു പ്രശ്നവും ഇല്ലെന്നാണ് പറഞ്ഞിരുന്നത്. വീട്ടിലുള്ളവരെ വേദനിപ്പിക്കാതിരിക്കാനാണിത് ചെയ്തത്. ഇത്തവണ സ്മതി നാട്ടിലെത്തുമ്പോള് വിവാഹം കഴിപ്പിച്ചയയ്ക്കാനായിരുന്നു വീട്ടുകാരുടെ ആഗ്രഹം
കുറിച്ചിത്താനം മണ്ണയ്ക്കനാട് റോഡ് സൈഡിലെ പുറമ്പോക്കില് മണ്കട്ടയാല് നിര്മ്മിച്ച തുരുത്തിക്കാട്ടേല് എന്ന ഒറ്റമുറി വീട്ടിലേക്ക് സ്മിതാമോള് സുരേന്ദ്രന്(30) തിരികെ എത്തുമ്പോള് സ്വീകരിക്കാന് അയല്വാസികളല്ലാതെ മറ്റാരും കാര്യമായി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. സര്ക്കാര് തയ്യാറാക്കികൊടുത്ത വാഹനത്തിലാണ് സ്മിത വീട്ടിലെത്തിയത്. നാലു വര്ഷമായി യൂറിനല് ബ്ലാഡറിന് അര്ബുദം ബാധിച്ച് ചികിത്സയിലായ അച്ഛന് സുരേന്ദ്രന് കൊച്ചി വിമാനത്താവളത്തില് സ്മിതയുടെ വരവും കാത്ത് എത്തിയിരുന്നു. വളര്ത്തമ്മ ശാന്ത സന്ധിവാതവും ആസ്തമയുംമൂലം കഷ്ടപ്പെടുന്നയാളാണ്.
വൈദ്യുതിപോലും എത്താതിരുന്ന കാലത്ത് മണ്ണെണ്ണവിളക്കിന്റെ വെട്ടത്തിലാണ് വീട്ടിലെ ദുരിതങ്ങളെയെല്ലാം മറികടന്ന് സ്മിത ബിരുദം വരെ നേടിയത്. ബിരുദംകൊണ്ട് ജീവിതം മുന്നോട്ടുകൊണ്ടുപോകാനാവില്ല എന്ന തിരിച്ചറിവും രക്ഷപ്പെടാനുള്ള ആഗ്രഹവുമാണ് സ്മിതയെ എസ്ബിടി കുറവിലങ്ങാട് ശാഖയില്നിന്ന് 1.15 ലക്ഷം രൂപ വായ്പയെടുത്ത് നഴ്സിങ് പഠനത്തിന് പ്രേരിപ്പിച്ചതിനു പിന്നില്.
2009ല് പഠിച്ചിറങ്ങി വൈകാതെ, വിവാഹം കഴിച്ചയച്ച ഡല്ഹിയിലുള്ള ചേച്ചി വത്സയുടെ അടുത്തേക്ക് സ്മിതയും ജോലി തേടി പോയി. 3500 രൂപ പ്രതിമാസ വേതനത്തിനാണ് ഇവിടെ ജോലി ലഭിച്ചത്. വായ്പ തിരികെ ആവശ്യപ്പെട്ട് വൈകാതെ ബാങ്കില്നിന്ന് നോട്ടീസ് എത്തിത്തുടങ്ങി. ബാങ്കിലെത്തി അന്വേഷിച്ചപ്പോള് 1.65 ലക്ഷം രൂപയോളമായി പലിശയടക്കം വായ്പാ തുക എന്നറിഞ്ഞു. ഇതിനിടയിലാണ് ഇറാഖില് ആരോഗ്യ മന്ത്രാലയത്തില് ആറായിരം ഡോളര് (നാല്പത്തിനായിരത്തോളം ഇന്ത്യന് രൂപ) വേതനത്തിന് ഒഴിവുള്ളത് അറിഞ്ഞത്. വിസ ശരിയാക്കി നല്കിയ ഏജന്റിന് നല്കിയതടക്കം ഇറഖിന് പോകാന് പിന്നെയും കടം വാങ്ങേണ്ടിവന്നു. ഡല്ഹിയിലെ സുഹൃത്തില്നിന്ന് പലിശയ്ക്ക് കടം വാങ്ങിയാണ് ഇതിനുള്ള രണ്ട് ലക്ഷത്തിലധികം രൂപ ചേച്ചി സ്മിതയ്ക്ക് നല്കിയത്.
ജോലിക്കായി കരാര് ഒപ്പുവച്ചപ്പോള്തന്നെ മൂന്ന് മാസം കഴിഞ്ഞേ ശമ്പളം നല്കൂ എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു. തിക്രിത് ടീച്ചിങ് ആസ്പത്രിയിലായിരുന്നു ജോലി ലഭിച്ചത്. ആസ്പത്രിക്ക് തൊട്ടുപിന്നിലായിരുന്നു സദ്ദാം ഹുസൈന്റെ കൊട്ടാരം അടക്കമുള്ളവ.
മെയ് 11ന് തീവ്രവാദികള് ആസ്പത്രി പിടിച്ചടക്കി. അന്നു മുതല് ഉള്ളില് തീയായി. ഇതോടെ ഇറാഖികളായ ആണ്-പെണ് നഴ്സുമാര് ഓടിരക്ഷപെട്ടു. അവശേഷിച്ചത് ഇന്ത്യക്കാരായ 46പേര്. ഇവരില് 45പേരും മലയാളികള്. ഒരാള് തമിഴ്നാട് സ്വദേശിയും. സ്മതി അടക്കം 15പേര് ഒന്നിച്ചാണ് ഇവിടെ ഫിബ്രവരിയില് ജോലിക്ക് എത്തിയത്. പത്ത് മാസം വരെ ജോലി ചെയ്ത് കരാര് പുതുക്കാന് ശ്രമിക്കുന്നവര് വരെ മറ്റുള്ളവരുടെ കൂട്ടത്തില് ഉണ്ടായിരുന്നു.
തീവ്രവാദികളുടെ പിടിയിലായതോടെ വൈഫൈ ഇന്റര്നെറ്റ് ബന്ധം നിലച്ചു. എങ്കിലും മൊബൈല് ഫോണ് ഉപയോഗിക്കുന്നതിന് യാതൊരു തടസ്സവും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഭക്ഷണം അടക്കം കൃത്യമായി ലഭിച്ചിരുന്നു. ആസ്പത്രിക്ക് മുന്നില് സുരക്ഷാ ജീവനക്കാര് നിലയുറപ്പിച്ചിരുന്നു. ആസ്പത്രിക്ക് മുകളിലൂടെ പട്ടാളക്കാരുടെ വിമാനം പറന്നിരുന്നു. ഈ വിമാനത്തില്നിന്ന് ബോംബ് പതിക്കുമെന്ന് തീവ്രവാദികള് പറഞ്ഞിരുന്നു. 46 ഇന്ത്യക്കാര് അകപ്പെട്ടതാണ് ആസ്പത്രിയില് ബോംബ് ഇടുന്നതില്നിന്ന് ഇവരെ പിന്തരിപ്പിച്ചത്.
ഇതിനിടയില് ഇന്ത്യന് അംബാസിഡര് ഡോ. അജയകുമാറുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരുന്നു. ഇറാഖിലെ മറ്റൊരു ആസ്പത്രിയിലേക്ക് തങ്ങളെ ജോലിക്കായി നിയോഗിക്കാനാണ് ഞങ്ങള് ആവശ്യപ്പെട്ടത്. ശമ്പളം ലഭിക്കാതെ തിരികെ പോകില്ലെന്ന് ശഠിച്ചു. പട്ടാളം ആസ്പത്രി തകര്ക്കുമെന്ന തീവ്രവാദികളുടെ ഭീക്ഷണിപ്പെടുത്തലില് ചിലപ്പോഴെങ്കിലും മരണഭയം എത്തി. അപ്പോഴെല്ലാം കടക്കെണിയും തന്നില് പ്രതീക്ഷ ആര്പ്പിച്ചിരിക്കുന്ന വീടും ഓര്ക്കും. മരണഭയവും ജീവിതത്തിലെ ദുരിതക്കയവും ഒന്നിച്ചുെവയ്ക്കുമ്പോള് സങ്കടത്തിലാക്കിയിരുന്നത് കടബാധ്യതയും വീട്ടിലെ ദുരിതങ്ങളുംതന്നെയായിരുന്നു എന്ന് സ്മിത കരച്ചിലടക്കി പറയുന്നു. ശമ്പളം വാങ്ങിത്തരാമെന്ന ഡോ. ജയകുമാറിന്റെ ഉറപ്പിനെ തുടര്ന്നാണ് തിരികെ പോരാന് തയ്യാറായത്.
ഇക്കഴിഞ്ഞ ബുധനാഴ്ച തീവ്രവാദികള്തന്നെയാണ് അവരുടെ അധീനതയിലുള്ള മൊസൂള് രാജ്യത്തെക്ക് മാറ്റിയത്. വ്യാഴാഴ്ച ഉച്ചയോടെ മൊസൂള് രാജ്യാതിര്ത്തിയില് ഇന്ത്യന് എംബസിക്ക് തങ്ങളെ കൈമാറി.
കൊച്ചിയിലെത്തിയ തങ്ങള്ക്ക് സര്ക്കാര് നല്കിയ സ്വീകരണം ആശ്വാസംപകരുന്നതുതന്നെ ആയിരുന്നു. എന്നാല് നാെളയെക്കുറിച്ചുള്ള ഓര്മ്മകള് ഭയംതന്നെയാണ് സമ്മാനിക്കുന്നത്. വീട്ടില്നിന്ന് വിളിച്ചപ്പോഴൊക്കെ യാതൊരു പ്രശ്നവും ഇല്ലെന്നാണ് പറഞ്ഞിരുന്നത്. വീട്ടിലുള്ളവരെ വേദനിപ്പിക്കാതിരിക്കാനാണിത് ചെയ്തത്. ഇത്തവണ സ്മതി നാട്ടിലെത്തുമ്പോള് വിവാഹം കഴിപ്പിച്ചയയ്ക്കാനായിരുന്നു വീട്ടുകാരുടെ ആഗ്രഹം
No comments:
Post a Comment