ബാലഗോകുലത്തിൽനിന്നായിരുന്നു എന്റെ തുടക്കം. ബാലഗോകുലത്തിലെ ക്ലാസുകൾ കേട്ടാണ് വളർന്നത്. ബാലഗോകുലത്തിന്റെ താലൂക്ക് സെക്രട്ടറി, ജില്ലാ സെക്രട്ടറി, ജില്ലാ മഗിനി പ്രമുഖ് എന്നീ ചുമതലകൾ വഹിച്ചു. അതോടെ ഞാനൊരു പ്രാസംഗികയായി. പാവാടക്കാരിയുടെ തീപ്പൊരി പ്രസംഗം എന്നായിരുന്നു എല്ലാവരും പറഞ്ഞിരുന്നത്. ആർ. എസ്.എസിന്റെ പലവേദികളിലും പ്രസംഗിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ഒരു ദിവസം കോളേജിൽ പോകാനായി ബസ് കാത്ത് നിൽക്കുകയാണ്. അപ്പോൾ രണ്ടു പേർ ബൈക്കിൽ അവിടെ വന്നു. പ്രസംഗിക്കാൻ വിളിക്കാൻ വന്നു എന്നാണ് കരുതിയത്. യുവമോർച്ച ജില്ലാ അദ്ധ്യക്ഷൻ കെ.കെ.സുരേന്ദ്രനായിരുന്നു ഒന്ന്. വാ വീട്ടിൽ പോകാം, ഒരു കാര്യം സംസാരിക്കാനുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു. വീട്ടിൽ ചെന്നപ്പോഴാണ് അത് പെണ്ണുകാണലാണെന്ന് പറഞ്ഞത്. എനിക്ക് ഇഷ്ടമായി. ഞാൻ സ്ത്രീധന വിവാഹത്തിന് എതിരായിരുന്നു. അങ്ങനെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞു. യുവമോർച്ചയുടെ ജില്ലാ വൈസ് പ്രസിഡന്റ്, സംസ്ഥാന കമ്മിറ്റി അംഗം, സംസ്ഥാന വൈസ് പ്രസിഡന്റ്, മഹിളാ മോർച്ച സംസ്ഥാന സെക്രട്ടറി,വിവേകാനന്ദ സേവാകേന്ദ്രം വൈസ് പ്രസിഡന്റ് , ബി. ജെ. പി സംസ്ഥാന സെക്രട്ടറി, വീണ്ടും മഹിളാമോർച്ച സംസ്ഥാന അദ്ധ്യക്ഷൻ എന്നീ സ്ഥാനങ്ങൾ വഹിച്ചു.ഇപ്പോൾ ബി. ജെ. പി നാഷണൽ എക്‌സിക്യൂട്ടീവ് അംഗം.
കോളനികളിലെ 28 കുട്ടികളെ സെലക്ട് ചെയ്ത് എന്റെ കുട്ടികളെപ്പോലെ വളർത്തുന്നു. അവരുടെ പഠനചെലവ് മുഴുവൻ വഹിക്കുന്നു. ഞാൻ പഠിക്കാൻ ഒത്തിരി ബുദ്ധിമുട്ടിയിട്ടുണ്ട്. ആ തിരിച്ചറിവാണ് ഇങ്ങനെ സഹായിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചത്. എന്റെ കുട്ടിക്കാലത്ത് വളരെ ശോചനീയമായ സാഹചര്യമായിരുന്നു. രണ്ട് ചിന്തകളാണ് എന്നെ മാനസികമായി തളർത്തിയത്. ഒന്ന് സാമ്പത്തികം രണ്ട് ജാതീയമായി അകറ്റി നിർത്തൽ. ഇത് രണ്ടിനെയും അതിജീവിക്കാൻ ബാലഗോകുലം വഴി കഴിഞ്ഞു. കഷ്ടപ്പാട് അനുഭവിക്കുന്നവരെ കയ്യയച്ച് സഹായിക്കുക എന്ന ചിന്ത ആ കാലത്തേ ഉണ്ടായിരുന്നു. കോളേജിൽ പഠിക്കുന്ന സമയത്ത് ഞാനും ചേച്ചിയും രാവിലെ പാടത്ത് കൊയ്യാൻ പോകുമായിരുന്നു. രാവിലെ 6 മുതൽ 9 വരെ കൊയ്ത്ത്. അത് കഴിഞ്ഞാണ് കോളേജിൽ പോയിരുന്നത്. പാടത്ത് കന്നിനെ കൊണ്ട് പൂട്ടിക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ കൂട്ടുകാരികൾ വരുന്നത് കാണുമ്പോൾ ചെറിയ ജാള്യത തോന്നിയിരുന്നു. ഇന്നാണെങ്കിലോ മുപ്പത് സ്ത്രീകളുടെ ഒരു കൂട്ടായ്മയുണ്ട്. ഭൂമി പാട്ടത്തിനെടുത്ത് കൃഷി ചെയ്യുന്നു. നെല്ല്, മഞ്ഞൾ, ചേന തുടങ്ങിയവയെല്ലാം കൃഷി ചെയ്യുന്നുണ്ട്.
സമൂഹത്തിൽ നിന്ന് അകറ്റി നിർത്തിയിരുന്നവരെ സമൂഹത്തിന്റെ മുഖ്യധാരയിലേക്ക് കൊണ്ടുവരണം അതാണ് എന്റെ മനസിലെ സ്വപ്നം. അതിന് രാഷ്ട്രീയത്തിനതീതമായ രാഷ്ട്രീയ ധ്രുവീകരണം ഉണ്ടാവണം. ബാലഗോകുലത്തിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന കാലത്ത് നാട്ടിലെ ഒരു സി.പി.എം കൗൺസിലർ എന്നോട് ചോദിച്ചു. ശോഭ നിൽക്കുന്ന പാർട്ടിയിൽ നിന്നിട്ട് എന്ത് നേടാനാണ് സി.പി.എമ്മിന് വേണ്ടി പ്രവർത്തിച്ചുകൂടെയെന്ന്. നമുക്ക് നമ്മുടെ വിശ്വാസമുണ്ട്. ധാർമികമായ ഒരു സമൂഹം കെട്ടിപ്പടുക്കാൻ എന്റെ സംഘടനകൊണ്ട് കഴിയും. നാല് തിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ മത്സരിച്ചു. സാധാരണഗതിയിൽ പാർട്ടിക്കകത്ത് ആത്മസംഘർഷങ്ങളുണ്ടായിട്ടുണ്ട്. പലതരത്തിലുള്ള ആളുകൾ ചേരുന്നതാണല്ലോ പാർട്ടി. ആ അവസരങ്ങളിൽ പ്രതികരിക്കാതെ മിണ്ടാതിരിക്കാം. വ്യക്തിപരമായി ഉയർച്ച ഉണ്ടാക്കുകയും ചെയ്യാം. പ്രതികരിക്കാതിരുന്നാൽ നമുക്ക് ഗുണമുണ്ടാകും. പക്ഷേ, സംഘടനയ്ക്ക് ഗുണമാകില്ല. പല അവസരങ്ങളിലും എനിക്ക് പ്രതികരിക്കേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്. അച്ഛൻ പറഞ്ഞു തന്നിട്ടുണ്ട് നമ്മൾ ആരുടെ മുന്നിലും തന്റേടത്തോടെ, തല കുനിക്കാതെ നട്ടെല്ല് ഉയർത്തി നിൽക്കണമെന്ന്. എന്റേ ഭാഗത്ത് ന്യായമുണ്ടെന്ന് തോന്നിയ ഘട്ടങ്ങളിൽ അങ്ങനെ നിന്നിട്ടുണ്ട്.
സ്ത്രീ വളരെയേറെ ബാദ്ധ്യത അനുഭവിക്കുന്നവരാണ്. വീട് നോക്കണം, ഭർത്താവിനെ നോക്കണം, കുട്ടികളെ നോക്കണം. ഇതിനിടയിൽ രാഷ്ട്രീയ പ്രവർത്തനം നടത്തുന്ന സ്ത്രീകളുടെ അവസ്ഥ നോക്കൂ. എല്ലാ രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികളും സ്ത്രീകൾക്ക് കൃത്യമായ അംഗീകാരം നൽകണം. എന്നാലെ സ്ത്രീക്ക് മുന്നോട്ട് വരാൻ പറ്റൂ. സ്ത്രീക്ക് കുറേക്കൂടി അംഗീകാരം നൽകാൻ പാർട്ടിക്കകത്തുള്ള പുരുഷൻമാർ തയ്യാറാവേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇതിന് പുനഃപരിശോധന നടത്തണം. പുരുഷൻമാർ രാഷ്ട്രീയ പ്രവർത്തനം നടത്തുന്നത് വീട്ടിലെ എല്ലാ സൗകര്യങ്ങളും അനുഭവിച്ചുകൊണ്ടാണ്. അവരെ നോക്കാൻ അമ്മയും ഭാര്യയും സഹോദരിയുമൊക്കെയുണ്ട്.പക്ഷേ സ്ത്രീക്കോ. ഇതിനെയൊക്കെ അതിജീവിച്ചാണ് സ്ത്രീ നിൽക്കുന്നത്. സ്ത്രീ പിൻതള്ളപ്പെടുന്നത് കഴിവ് കേടുകൊണ്ടല്ല, അംഗീകാരം കിട്ടാത്തതുകൊണ്ടാണ്. സ്വാമി വിവേകാനന്ദൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് 'നിങ്ങൾ ചെയ്യുന്നത് ശരിയാണെങ്കിൽ മറ്റെല്ലാം വിട്ടുകളയുക' എന്ന്. 'ഉത്തിഷ്ഠതാ ജാഗ്രത'... ലക്ഷ്യ സ്ഥാനത്ത് എത്തുന്നതുവരെ പിൻതിരിയാതെ നടക്കുക. തളർന്നു പോയാൽ ലക്ഷ്യത്തിലെത്താൻ കഴിയില്ല. എന്റെ കണ്ണുനീർ എന്നെ പഠിപ്പിച്ചത് അതാണ്.
